۳٬۴۹۵
ویرایش
نهاد و ساز و کار های منطقه ای حمایت از حقوق بشر (ترجمه: زمانی، وکیل و عسکری): تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
نهاد و ساز و کار های منطقه ای حمایت از حقوق بشر (ترجمه: زمانی، وکیل و عسکری) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۱
، ۲۵ نوامبر ۲۰۲۳←جستارهای وابسته
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
# بخش اول: این بخش به نظام اروپایی حمایت از [[حقوق بشر]] اختصاص دارد. نویسنده در این بخش به تشریح ارکان شورای اروپا پرداخته و کنوانسیون اروپایی حقوق بشر را مورد بررسی قرار می‌دهد. همچنین رویه و آیین دیوان اروپایی حقوق بشر را قبل و بعد از مرحله قابلیت پذیرش، مورد مطالعه قرار داده و معیارها و ضوابط پذیرش [[دادخواست]] را تبیین می‌کند. | # بخش اول: این بخش به نظام اروپایی حمایت از [[حقوق بشر]] اختصاص دارد. نویسنده در این بخش به تشریح ارکان شورای اروپا پرداخته و کنوانسیون اروپایی حقوق بشر را مورد بررسی قرار می‌دهد. همچنین رویه و آیین دیوان اروپایی حقوق بشر را قبل و بعد از مرحله قابلیت پذیرش، مورد مطالعه قرار داده و معیارها و ضوابط پذیرش [[دادخواست]] را تبیین می‌کند. | ||
# بخش دوم: نویسنده در این بخش به نظام آمریکایی حمایت از حقوق بشر پرداخته و کمیسیون آمریکایی حقوق بشر و عملکرد دیوان آمریکایی حقوق بشر را مورد مطالعه قرار می‌دهد. | # بخش دوم: نویسنده در این بخش به نظام آمریکایی حمایت از حقوق بشر پرداخته و کمیسیون آمریکایی حقوق بشر و عملکرد دیوان آمریکایی حقوق بشر را مورد مطالعه قرار می‌دهد. | ||
# بخش سوم: نظام آفریقایی حمایت از حقوق بشر، عنوان بخش سوم است. این بخش به ارائه مباحثی پیرامون کمیسیون و دیوان آفریقایی حقوق بشر و خلق‌ها پرداخته‌است.<ref>زمانی، سید قاسم؛ وکیل، امیر ساعد و پوریا، عسکری، نهاد و ساز و کارهای منطقه ای حمایت از حقوق بشر، ص7</ref> | # بخش سوم: نظام آفریقایی حمایت از حقوق بشر، عنوان بخش سوم است. این بخش به ارائه مباحثی پیرامون کمیسیون و دیوان آفریقایی حقوق بشر و خلق‌ها پرداخته‌است.<ref>ترجمه زمانی، سید قاسم؛ وکیل، امیر ساعد و پوریا، عسکری، نهاد و ساز و کارهای منطقه ای حمایت از حقوق بشر، ص7</ref> | ||
== بخشی از کتاب == | == بخشی از کتاب == | ||
در بخشی از کتاب آمده‌است:<blockquote>در چند دهه اخیر نظام بین‌المللی حقوق بشر در بعد معیارسازی و قاعده پروری توسعه ای شگرف را به تصویر کشیده‌است، با این حال به لحاظ نقض حقوق بشر توسط [[دولت]]ها، اکنون وجود مکانیسم‌های فراملی حمایت از حقوق بشر به عنوان یک ضرورت اساسی مطرح شده‌است. مهمترین و مؤثرترین شیوه فراملی حمایت از حقوق بشر و آزادی‌های اساسی آیین طرح شکایت فردی است، آیینی که به قربانی اصلی نقض حقوق بشر، حق طرح شکایت در مرجعی بین‌المللی را اعطا می‌کند. به دلایل مختلف توسعه نهادها و ساز و کارهای حمایتی این چنینی در سطح جهانی و منطقه‌ای یکسان و به یک میزان نبوده‌است. در واقع در حالی که نهادها و ساز و کارهای منطقه‌ای حمایت از حقوق بشر به نسبت به درجاتی قابل توجه از پیشرفت دست یافته‌اند نهادهای جهانی هنوز در مراحل اولیه رشد و پیشرفت قرار دارند. | در بخشی از کتاب آمده‌است:<blockquote>در چند دهه اخیر نظام بین‌المللی حقوق بشر در بعد معیارسازی و قاعده پروری توسعه ای شگرف را به تصویر کشیده‌است، با این حال به لحاظ نقض حقوق بشر توسط [[دولت]]ها، اکنون وجود مکانیسم‌های فراملی حمایت از حقوق بشر به عنوان یک ضرورت اساسی مطرح شده‌است. مهمترین و مؤثرترین شیوه فراملی حمایت از حقوق بشر و آزادی‌های اساسی آیین طرح شکایت فردی است، آیینی که به قربانی اصلی نقض حقوق بشر، حق طرح شکایت در مرجعی بین‌المللی را اعطا می‌کند. به دلایل مختلف توسعه نهادها و ساز و کارهای حمایتی این چنینی در سطح جهانی و منطقه‌ای یکسان و به یک میزان نبوده‌است. در واقع در حالی که نهادها و ساز و کارهای منطقه‌ای حمایت از حقوق بشر به نسبت به درجاتی قابل توجه از پیشرفت دست یافته‌اند نهادهای جهانی هنوز در مراحل اولیه رشد و پیشرفت قرار دارند. | ||
[[کنوانسیون اروپایی حمایت از حقوق بشر]] و آزادی‌های اساسی که در سوم سپتامبر ۱۹۵۳ لازم الاجرا گردید در سال ۱۹۵۴ به نهادی نظارتی به نام کمیسیون اروپایی حقوق بشر تجهیز شد و بدین وسیله برای اولین بار حق قربانی نقض حقوق بشر به [[دادخواهی]] فردی نزد مرجعی بین‌المللی به رسمیت شناخته شد. با ایجاد دیوان اروپایی حقوق بشر در سال ۱۹۵۹، و متعاقباً ایجاد حق مراجعه مستقیم افراد به دیوان در سال ۱۹۹۸ توان نظارتی دیوان و دستاوردهای آن افزایش یافت.<ref>زمانی، سید قاسم؛ وکیل، امیر ساعد و پوریا، عسکری، نهاد و ساز و کارهای منطقه ای حمایت از حقوق بشر، ص19</ref> </blockquote> | [[کنوانسیون اروپایی حمایت از حقوق بشر]] و آزادی‌های اساسی که در سوم سپتامبر ۱۹۵۳ لازم الاجرا گردید در سال ۱۹۵۴ به نهادی نظارتی به نام کمیسیون اروپایی حقوق بشر تجهیز شد و بدین وسیله برای اولین بار حق قربانی نقض حقوق بشر به [[دادخواهی]] فردی نزد مرجعی بین‌المللی به رسمیت شناخته شد. با ایجاد دیوان اروپایی حقوق بشر در سال ۱۹۵۹، و متعاقباً ایجاد حق مراجعه مستقیم افراد به دیوان در سال ۱۹۹۸ توان نظارتی دیوان و دستاوردهای آن افزایش یافت.<ref>ترجمه زمانی، سید قاسم؛ وکیل، امیر ساعد و پوریا، عسکری، نهاد و ساز و کارهای منطقه ای حمایت از حقوق بشر، ص19</ref> </blockquote> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||