ماده 16 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی: تفاوت میان نسخه‌ها

اگرچه ماده 16 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی مهلت خاصی را برای [[اعلام جرم]] موضوع ماده مزبور مقرر نکرده اما مطابق [[ماده ۱۰۵ قانون آیین دادرسی کیفری|بند ث ماده 105 قانون آیین دادرسی کیفری]] [[مرور زمان]] جرایم درجه هفت سه سال از تاریخ وقوع [[جرم]] می‌باشد. لذا مرور زمان جرایم درجه هفت در خصوص ماده 16 مجری می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی در نظم حقوقی کنونی (شرح، نظریات مشورتی و رویه قضایی)|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6662108|صفحه=|نام۱=مجتبی|نام خانوادگی۱=جهانیان|نام۲=محمدرضا|نام خانوادگی۲=پاسبان|چاپ=2}}</ref> [[ماده 18 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی]] نیز به [[حبس]] [[محکوم علیه|محکوم‌علیه]] به تقاضای [[محکوم له|محکوم‌له]] اشاره کرده حال سوال این است که تفاوت این دو ماده در چیست؟ حبس موضوع این ماده جنبه کیفری دارد و [[مجازات]] تلقی می‌گردد اما حبس موضوع ماده 18 همان حبس مدنی موضوع [[ماده 3 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی]] می‌باشد با این توضیح که به دلیل [[اعسار]] خلاف واقع محکوم‌له نتوانسته بوده محکوم علیه را حبس کند و یا اگر در حبس بوده آزاد شده و اکنون که خلاف اعسار او کشف شده محکوم‌له می‌تواند حبس محکوم‌علیه را تقاضا نماید چون کشف گردیده که مانعی برای حبس محکوم علیه وجود ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی در نظم حقوقی کنونی (شرح، نظریات مشورتی و رویه قضایی)|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6662116|صفحه=|نام۱=مجتبی|نام خانوادگی۱=جهانیان|نام۲=محمدرضا|نام خانوادگی۲=پاسبان|چاپ=2}}</ref> توجه شود که مقنن در این ماده گفته [[دادگاه]] ضمن رفع اثر از [[حکم]] اعسار سابق محکوم علیه را به [[حبس تعزیری]] محکوم می‌کند و از آنجایی که رفع اثر از اعسار توسط دادگاه بدوی حقوقی صورت می‌گیرد ممکن است اینگونه متبادر به ذهن گردد که صدور حکم به مجازات حبس نیز توسط دادگاه حقوقی صورت می‌گیرد، اما علی رغم ظاهر ماده [[دادگاه حقوقی|محاکم حقوقی]] [[صلاحیت ذاتی]] برای رسیدگی به جرایم و صدور حکم به مجازات را ندارند و به نظر می‌رسد صلاحیت رسیدگی محاکم همچنان مطابق عمومات آیین دادرسی می‌باشد و رسیدگی به جرم موضوع ماده 16 در صلاحیت مستقیم [[دادگاه کیفری دو]] می‌باشد چون جرایم تعزیری درجه 7 و 8 مستقیم در دادگاه کیفری دو رسیدگی می‌شود ([[ماده ۳۴۰ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده 340 قانون آیین دادرسی کیفری]]). در خصوص ادعای اعسار دروغین نسبت به [[دیه]] حسب مورد دادگاه کیفری 1 یا 2 یا [[دادگاه اطفال و نوجوانان|اطفال]] که به [[جنایت]] رسیدگی کرده و حکم به پرداخت دیه کرده بوده، صاحیت رسیدگی به جرم موضوع ماده فوق را دارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی در نظم حقوقی کنونی (شرح، نظریات مشورتی و رویه قضایی)|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6662116|صفحه=|نام۱=مجتبی|نام خانوادگی۱=جهانیان|نام۲=محمدرضا|نام خانوادگی۲=پاسبان|چاپ=2}}</ref> شایان ذکر است که خودداری محکوم علیه از ارائه صورت اموال و حساب ها در زمان ادعای اعسار جرم تلقی نمی شود بلکه سبب توقیف دادخواست و قرار رد دادخواست می گردد لیکن خودداری محکوم علیه به جهت اجرای حکم جرم انگاری شده و موجب حبس تعزیری درجه 7 می باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1396|ناشر=بهنامی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6663752|صفحه=|نام۱=علیرضا|نام خانوادگی۱=شریفی|چاپ=1}}</ref>