نظریه شماره 7/1401/26 مورخ 1401/07/26 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تعارض حضانت و ولایت قهری در برخی موارد: تفاوت میان نسخه‌ها

۵- صرف نظر از آن که [[قانون حمایت خانواده]] مصوب ۱۳۹۱ است و نه ۱۳۹۲ و در این قانون مقرره خاصی در خصوص ولایت قهری جد پدری پیش بینی نشده است، چنانچه مقصود [[ماده ۱۵ قانون حمایت خانواده]] مصوب ۱۳۵۳ است، هرچند [[ماده 15 قانون حمایت خانواده|ماده ۱۵ این قانون]] در صورت [[ثبوت]] [[حجر]] یا [[خیانت]] یا عدم لیاقت پدر در اداره امور [[صغیر]] یا فوت پدر، به تقاضای [[دادستان]] و به تشخیص [[دادگاه]]، حق ولایت را برای هر یک از جد پدری یا مادر به رسمیت شناخته است؛ مگر در صورت احراز [[عدم صلاحیت]] آنان؛ اما حکم این ماده قانونی با اطلاق [[ماده ۱۱۸۰ قانون مدنی]] مبنی بر ولایت پدر و جد پدری بر طفل صغیر و یا طفل [[غیر رشید]] یا [[جنون متصل به صغر|مجنون متصل به ایام صغر]] و همچنین حکم [[ماده 1194 قانون مدنی|ماده ۱۱۹۴ همین قانون]] مبنی بر انحصار [[ولی خاص]] در پدر، جد پدری و [[وصی]] منصوب از طرف یکی از آنان و همچنین آرای [[فقهای امامیه]] به شرح مضبوط در [[منابع معتبر اسلامی]] و[[فتاوی معتبر|فتاوای  معتبر]] در [[تعارض]] است و با توجه به فرمان تاریخی مرحوم امام (ره) مورخ 1361/05/31 مبنی بر اعتبار نداشتن کلیه قوانین و مقررات که برخلاف [[موازین شرعی|موازین]] اسلام باشد و همچنین با توجه به اطلاق و عموم [[اصل ۴ قانون اساسی|اصل چهارم قانون اساسی]] جمهوری اسلامی ایران، در حال حاضر مادر؛ اعم از آن که جد پدری در قید حیات باشد یا نباشد، فاقد ولایت است. [[بخشنامه مورخ 1361/06/01 شورای عالی قضایی جمهوری اسلامی]] به پشتوانه فرمان حضرت امام (ره) و ملغی و [[کان لم یکن]] دانستن کلیه قوانین گذشته که برخلاف اسلام باشد مؤید این دیدگاه است.

* [[ماده 2 قانون تأمین وسایل و امکانات تحصیل اطفال و نوجوانان ایرانی]]