رای شعبه حقوقی دیوان عالی کشور درباره وضعیت فرجام خواهی در فرض عدم ارایه وکالتنامه معتبر: تفاوت میان نسخه‌ها

" درخصوص دادخواست تقدیمی خواهان اقای ا. س. م. فرزند م. با شغل ازاد مقیم *-د. ر. ن با وکالت بعدی خانم م. س. م. فرزند م. به شماره پروانه ۲۲۹۵به ادرس *روبروی شورای حل اختلاف دفتر وکالت به طرفیت خوانده ردیف اول اقای ی. ص. ف. فرزند ن. شغل کارمند مقیم *منزل سازمانی گمرک و خوانده ردیف دوم اقای ا. د. فرزند ج. شغل ازاد مقیم *خ۱۷شهریور به خواسته مطالبه خسارت ناشی از فروش بذر نامرغوب پیاز به میزان ۲۶/۸۷۵/۰۰۰/۰۰۰ریال و خسارت دادرسی و کلیه خسارات و اعسار از پرداخت هزینه دادرسی و دلایل و منضمات پرونده به تاریخ ۱۴۰۰/۱۰/۰۴نظر به اینکه وفق رای وحدت رویه هیات عمومی دیوان عالی کشور به شماره۲۲۱مورخ ۱۳۶۳/۱۰/۱۸صلاحیت محل وقوع مال غیر منقول دارای استثنایاتی بوده است.و در صورت پذیرش این موضوع که با کاشت بذر پیاز در زمین شرایط غیر منقول تبعی را بار خواهد نمود و مواد[[ماده ۱۲ قانون مدنی|۱۲]]<nowiki/>تا [[ماده ۲۳ قانون مدنی|۲۳قانون مدنی]] نیز موید چنین مطلبی می باشد. چنین استنباط می گردد. که قانون گذار بین دعوای مطالبه وجه مربوط به مال غیر منقول ناشی از عقود و قراردادها وغیر از ان توفیر قایل شده و نظر به اینکه بذر مربوط معیوب بوده و به میزان لازم شخص خوانده به تعهدات خود عمل ننموده است.و منطوقا از حیث صلاحیت ان را در حکم منقول دانسته است.و در صورت منقول دانستن دعوای فوق وفق قسمت اول [[ماده ۱۱ قانون آیین دادرسی مدنی|ماده ۱۱قانن ایین دادرسی]] اصل بر صلاحیت محل اقامت خوانده بوده لذا مستندا به مواد ۲۶و [[ماده ۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی|۲۷قانون ایین دادرسی مدنی]] این دادگاه با نفی صلاحیت از خود به اعتبار و شایستگی محاکم حقوقی *قرار عدم صلاحیت صادر و اعلام می دارد. این رای قطعی می باشد."