بررسی فقهی – جرم شناختی تروریسم مذهبی و مطالعه موردی تروریسم مذهبی در پاکستان: تفاوت میان نسخه‌ها

==چکیده==

تروریسم مذهبی یک پدیده ی رو به رشد امروز جهان است که هر روز افراد زیادی را قربانی می گیرد و جهان اسلام نیز از این پدیده شوم مصون نمانده است. البته حوادث تروریسم مذهبی جدای از خود تروریسم نیست و فقط انگیزه فرق می کند که برای توجیه آن در فقه اسلامی، به برخی عناوینی مانند جهاد، سب النبی، تکفیر و استشهاد، تکیه شده است. درحالیکه در فقه برای هر کدام از این عناوین شرایط خاصی در نظر گرفته شده است. جهاد ابتدایی در عصر غیبت، اگرچه برخی فقهاء با اذن حاکم شرع جایز می دانند (آن هم بعد از دعوت به اسلام و صلح و آشتی) ولی مشهور فقهاء امامیه، جهاد ابتدایی را مختص به امام معصوم می دانند، لذا نمی توان هر حادثه تروریستی را جهاد تلقی نمود. و به گفته ی فقهاء، هر کس شهادتین را بر زبان جاری نماید او مسلمان، و جان و مال او محترم است. همچنین تحت عنوان سب النبی نیز نمی توان دست به چنین حوادثی زد چون مجازات آن توسط حاکم شرع اجراء می شود. باورهای سلفی گری، تندوری دینی، تعصب و تبعیض مذهبی، فقر و تنگدستی و بی سوادی عمده عوامل تروریسم مذهبی هستند. با درنظر داشتن این عوامل، برای پیشگیری تروریسم مذهبی در پیشگیری کیفری، به اجرای قانون بموقع اشاره کرد. و در غیر کیفری، احترام به مقدسات دیگران، اجتناب از افراط گرایی مذهبی، همگرایی مذهبی، تفکیک انتحار و استشهاد و تبیین دقیق دستگاه استنباط احکام فقهی را می توان بعنوان راهکارهای مذهبی پیشنهاد داد. در راهکاری اجتماعی: رعایت عدالت اجتماعی، رفع بی سوادی، ترویج آموزه های اسلامی و تاکید بر مشترکات فقهی و کلامی، افزایش بینش عمومی و برگزاری کنفرانس ها و سمینارهای ملی و بین المللی برای محکوم کردن عوامل تروریسم مذهبی و نیز احیاء مراکز علمی مشترک و تدوین متون مشتمل بر مواد مشترک جهان اسلام را بعنوان راهکار معرفی نمود. همچنین همگرایی حقوقی کشورهای اسلامی، و قانون گذاری و اجرای قوانین موجود علیه عاملین و مرتکبین تروریسم مذهبی، رعایت حقوق همه شهروندان بویژه حقوق اقلیت ها اشاره شده است.