ماده ۵۵۸ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات): تفاوت میان نسخه‌ها

این عنوان مجرمانه سابقاَ در [[ماده 127 قانون مجازات عمومی مصوب 1304]] و بند یک م[[اده 127 مکرر قانون مجازات عمومی الحاقی 1347]] مورد جرم انگاری قرار گرفته بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=716364|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref>

در [[ماده 46 قانون تعزیرات مصوب 1362|قانون تعزیرات مصوب 1362 نیز مواد 46]] و [[ماده 47 قانون تعزیرات مصوب 1362|47]] به تخریب اموال تاریخی یا فرهنگی اختصاص پیدا کرده بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای اختصاصی (جلد سوم) (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی) (مطالعه تطبیقی)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=434624|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=17}}</ref>

قانونگذار در این ماده تخریب اماکن و بناهای تاریخی را مورد جرم انگاری قرار داده است. همان طور که واضح است [[عنصر مادی]] این جرم عبارت از تخریب است که اصولا با رفتار مثبت مادی (فعل) واقع میشود. با توجه به اطلاق این عبارت به نظر میرسد تخریب اعم از جرئی یا کلی مشمول ماده قرار خواهد گرفت.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1377|ناشر=فیض|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=390464|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref> شرط تحقق این جرم آن است که اماکن و بناهای تاریخی در فهرست آثار ملی ایران نیز به ثبت رسیده باشند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون مجازات اسلامی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=668184|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=5}}</ref> همچنین تخریب لوازم و اشیای موجود در مکان های تاریخی به شرطی مشمول این ماده قرار خواهد گرفت که مستقلاَ واجد حیثیت فرهنگی یا تاریخی یا مذهبی باشند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای اختصاصی (جلد سوم) (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی) (مطالعه تطبیقی)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=434660|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=17}}</ref> به لحاظ [[عنصر روانی]] همچنین لازم است مرتکب واجد [[سو نیت عام]] یعنی علم و عمد در تخریب این آثار باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1377|ناشر=فیض|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=390476|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=2}}</ref>

شعبه 5 [[دیوان عالی کشور]] در رای شماره 2298 مورخ 18/9/17 اظهار داشته: کندن درب امام زاده مصداق تخریب موضع این ماده خواهد بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون مجازات اسلامی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=668188|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=5}}</ref>