ماده 207 قانون امور حسبی: تفاوت میان نسخه‌ها

مال: در لغت از مصدر «میل» به معنای خواستن، گرفته شده‌است و جمع آن اموال و به معنای دارایی‌ها، داشته‌ها و مال‌ها است. علت نامگذاری مال، میل به مبادله و دست به دست گرداندن آن است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مطالعه تطبیقی حقوق زنان از منظر اسلام و غرب (جلد دوم) (حق مالکیت و اشتغال)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=مرکز امور زنان و خانواده نهاد ریاست جمهوری|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3888672|صفحه=|نام۱=فائزه|نام خانوادگی۱=عظیم زاده اردبیلی|نام۲=لیلا|نام خانوادگی۲=خسروی|چاپ=1}}</ref> مال در لغت معانی دیگری دارد از جمله اینکه آنچه که به [[مالکیت|تملیک]] انسان در می‌آید؛ هر آنچه که دارای ارزش، تملک پذیر و قابل استفاده باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=موجبات ضمان (درآمدی بر مسئولیت مدنی و اسباب و آثار آن در فقه اسلامی)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1048832|صفحه=|نام۱=آیت اله عباسعلی|نام خانوادگی۱=عمیدزنجانی|چاپ=2}}</ref>

از نظر وحدت ملاک، موصی له در صورتی که موصی به جزء مشاع از ترکه باشد نیز می‌تواند درخواست تحریر ترکه را بنماید زیرا نسبت به ترکه متوفی در حکم ورثه است. ولی چنانچه وصیت به عین معین شده باشد اگر بیش از ثلث نباشد موصی له به فوت موصی مالک آن می‌گردد و نسبت به به بقیه ترکه حقی ندارد تا درخواست تحریر آن را بنماید. به نظر می‌رسد چنان‌که گفته شود موصی له مزبور نیز می‌تواند تحریر ترکه را بخواهد جلوگیری از ضرر احتمالی او شده‌است زیرا مازاد بر مورد وصیت هرگاه حیف و میل شود و پس از ادای دیون کمتر از مقدار دو ثلث در آید از موصی به کسر خواهد گردید و این امر به زیان موصی له است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد سوم) (در شفعه، وصایا، ارث) (با تجدیدنظر، تصحیح کامل اضافات)|ترجمه=|جلد=|سال=1376|ناشر=اسلامیه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=16196|صفحه=|نام۱=سیدحسن|نام خانوادگی۱=امامی|چاپ=13}}</ref>

== منابع ==