۱۹۷٬۶۹۹
ویرایش
ماده 22 قانون تجارت الکترونیکی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده ۲۲ قانون تجارت]] | |||
* [[ماده ۲ قانون تجارت]] | |||
ماده 24 قانون تجارت الکترونیک | ماده 24 قانون تجارت الکترونیک | ||
| خط ۹: | خط ۱۲: | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
[[اصل ساز]]: منشأ اصلی «[[داده پیام]]» است که «[[داده پیام]]» به وسیله او یا از طرف او تولید یا ارسال می‌شود اما شامل شخصی که در خصوص «داده پیام»به عنوان واسطه عمل می‌کند نخواهد شد.<ref>بند ب ماده | [[اصل ساز]]: منشأ اصلی «[[داده پیام]]» است که «[[داده پیام]]» به وسیله او یا از طرف او تولید یا ارسال می‌شود اما شامل شخصی که در خصوص «داده پیام»به عنوان واسطه عمل می‌کند نخواهد شد.<ref>بند ب [[ماده ۲ قانون تجارت]] الکترونیکی</ref> | ||
[[داده پیام]]: هر نمادی از واقعه، اطلاعات یا مفهوم است که با وسایل الکترونیکی، نوری یا فناوری های جدید اطلاعات تولید، ارسال، دریافت، ذخیره یا پردازش می شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دلیل الکترونیکی در نظام ادله اثبات دعوی|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=خرسندی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6487048|صفحه=|نام۱=محبوبه|نام خانوادگی۱=عبدالهی|چاپ=1}}</ref> | [[داده پیام]]: هر نمادی از واقعه، اطلاعات یا مفهوم است که با وسایل الکترونیکی، نوری یا فناوری های جدید اطلاعات تولید، ارسال، دریافت، ذخیره یا پردازش می شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دلیل الکترونیکی در نظام ادله اثبات دعوی|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=خرسندی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6487048|صفحه=|نام۱=محبوبه|نام خانوادگی۱=عبدالهی|چاپ=1}}</ref> | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۹: | ||
ماده 22 قانون تجارت الکترونیک در مورد نظریه تایید وصول( در صورت توافق طرفین) صحبت می کند. این نظریه در صورتی اثر حقوقی دارد که میان طرفین توافق صورت گیرد و در صورتی که توافق میان ان ها بر نظریه تایید وصول نباشد یکی از نظریات الف (ارسال) و ب (وصول) جاری خواهد شد. نظریه مذکور شبیه نظریه اطلاع است یعنی قرارداد زمانی منعقد می شود که قبول به اطلاع مخاطب رسیده باشد که در اصطلاح تجارت الکترونیکی تایید یا تصدیق نامیده می شود. منتهی این نظریه در صورتی قابل اعمال است که یا طرفین اصل ساز و مخاطب با یکدیگر توافق نمایند، یا اصل ساز چنین شرطی را مقرر نماید که در جهت این است که مخاطب نتواند بعدها ادعای عدم وصول قبول را داشته باشد. بنابراین تصدیق وصول داده پیام را لازم می داند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قواعد حقوق تجارت الکترونیک|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2330108|صفحه=|نام۱=معاونت آموزش|تحقیقات قوه قضاییه|نام خانوادگی۱=|چاپ=3}}</ref> | ماده 22 قانون تجارت الکترونیک در مورد نظریه تایید وصول( در صورت توافق طرفین) صحبت می کند. این نظریه در صورتی اثر حقوقی دارد که میان طرفین توافق صورت گیرد و در صورتی که توافق میان ان ها بر نظریه تایید وصول نباشد یکی از نظریات الف (ارسال) و ب (وصول) جاری خواهد شد. نظریه مذکور شبیه نظریه اطلاع است یعنی قرارداد زمانی منعقد می شود که قبول به اطلاع مخاطب رسیده باشد که در اصطلاح تجارت الکترونیکی تایید یا تصدیق نامیده می شود. منتهی این نظریه در صورتی قابل اعمال است که یا طرفین اصل ساز و مخاطب با یکدیگر توافق نمایند، یا اصل ساز چنین شرطی را مقرر نماید که در جهت این است که مخاطب نتواند بعدها ادعای عدم وصول قبول را داشته باشد. بنابراین تصدیق وصول داده پیام را لازم می داند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قواعد حقوق تجارت الکترونیک|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2330108|صفحه=|نام۱=معاونت آموزش|تحقیقات قوه قضاییه|نام خانوادگی۱=|چاپ=3}}</ref> | ||
روش تصدیق اختیاری است و طرفین می توانند در مورد روش خاصی که مورد قبول ان ها باشد توافق نمایند. اگر روش تصدیق توسط طرفین تعیین گردد در این صورت ان ها باید مطابق ان رفتار نمایند و الا ارسال محقق نمیگردد. اما چنانچه در مورد شکل یا روش خاصی توافق نشده باشد، در این حالت طبق قسمت اخیر ماده | روش تصدیق اختیاری است و طرفین می توانند در مورد روش خاصی که مورد قبول ان ها باشد توافق نمایند. اگر روش تصدیق توسط طرفین تعیین گردد در این صورت ان ها باید مطابق ان رفتار نمایند و الا ارسال محقق نمیگردد. اما چنانچه در مورد شکل یا روش خاصی توافق نشده باشد، در این حالت طبق قسمت اخیر [[ماده ۲۲ قانون تجارت]] الکترونیک «به هر نوع ارتباط خودکار یا مکاتبه یا اتخاذ هر نوع تدبیر مناسب از سوی مخاطب که اصل ساز را به نحو معقول از دریافت داده پیام مطمئن کند تصدیق دریافت داده پیام محسوب می گردد.» بنابراین، در حالتی که بر شکل یا روش تصدیق توافقی صورت نگرفته است؛ تصدیق به دو صورت انجام می شود: | ||
# به وسیله هر نوع ارتباط و مکاتبه به وسیله مخاطب | # به وسیله هر نوع ارتباط و مکاتبه به وسیله مخاطب | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۲: | ||
قانون تجارت الکترونیک ایران در خصوص حالتی که تصدیق دریافت شرط نشده باشد ساکت است البته این حالت در بند 4 ماده 15 قانون نمونه انسیترال پیشبینی شده است و به تبع ان در پیش نویس قانون تجارت الکترونیک ایران در ماده 32 نیز امده بود که قبل از تصویب نهایی در شورای نگهبان و براساس ایرادات این شورا حذف گردیده است. در حال حاضر که این ماده حذف شده است تکلیف حالتی که تصدیق دریافت شرط نشده معلوم نیست ولی به نظر می رسد زمانی که ارسال محقق می گردد باید بتوان اثر حقوقی بر ان بار کرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ماهنامه کانون سال 48 شماره 66 دی 1385|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=مهنا|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1846684|صفحه=|نام۱=کانون سردفتران|دفتریاران|نام خانوادگی۱=|چاپ=}}</ref> | قانون تجارت الکترونیک ایران در خصوص حالتی که تصدیق دریافت شرط نشده باشد ساکت است البته این حالت در بند 4 ماده 15 قانون نمونه انسیترال پیشبینی شده است و به تبع ان در پیش نویس قانون تجارت الکترونیک ایران در ماده 32 نیز امده بود که قبل از تصویب نهایی در شورای نگهبان و براساس ایرادات این شورا حذف گردیده است. در حال حاضر که این ماده حذف شده است تکلیف حالتی که تصدیق دریافت شرط نشده معلوم نیست ولی به نظر می رسد زمانی که ارسال محقق می گردد باید بتوان اثر حقوقی بر ان بار کرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ماهنامه کانون سال 48 شماره 66 دی 1385|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=مهنا|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1846684|صفحه=|نام۱=کانون سردفتران|دفتریاران|نام خانوادگی۱=|چاپ=}}</ref> | ||
== نکات توصیفی هوش مصنوعی == | |||
{{هوش مصنوعی (ماده)}} | |||
# [[ماده 22 قانون تجارت الکترونیکی]] درباره تصدیق دریافت داده پیام از سوی مخاطب و توافق بر سر روش تصدیق صحبت می‌کند. | |||
# در صورت عدم توافق بر روش تصدیق، استفاده از هر نوع ارتباط خودکار یا مکاتبه‌ای که اصل‌ساز را به‌طور معقول از دریافت داده پیام اطمینان دهد، به‌عنوان تصدیق محسوب می‌شود. | |||
# مخاطب باید دریافت داده پیام را تصدیق کند تا اطمینان حاصل شود که داده پیام ارسال شده و اثر حقوقی مترتب بر آن شود. | |||
# تصدیق دریافت داده پیام شرط شده باشد یا نه، بر اثر ارسال داده پیام تأثیر دارد. | |||
# در صورتی که تصدیق دریافت شرط شده باشد و مخاطب آن را تصدیق نکند، داده پیام به‌عنوان ارسال نشده تلقی می‌شود. | |||
# در قانون تجارت الکترونیک ایران، روش خاصی برای تصدیق دریافت در صورت عدم توافق بر سر آن، تصریح نشده است. | |||
# ماده 22 به اهمیت امنیت مبادلات الکترونیک و تأیید معتبر بودن دریافت داده پیام اشاره دارد. | |||
# مواد مرتبط با ماده 22 شامل مواد 24، 26 و 27 قانون تجارت الکترونیک می‌شوند. | |||
# تعریف اصل‌ساز، داده پیام و مخاطب در این ماده به شفاف‌سازی نقش‌ها در تبادل داده پیام کمک می‌کند. | |||
== منابع == | == منابع == | ||