اصل ۱۴۴ قانون اساسی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۶۶]]

در [[قانون اساسی]] توجه خاصی به دگرگونی [[نیروی انتظامی|نیروهای انتظامی]] از وضع سابق شده‌است، بر این اساس ایمان و مکتب، اساس و ضابطه است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران (جلد اول) (اصول و مبانی کلی نظام)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5162284|صفحه=|نام۱=سیدمحمد|نام خانوادگی۱=هاشمی|چاپ=12}}</ref> خصیصه مردمی بودن [[نیروهای مسلح]]، بیان کننده موقعیت سیاسی آن می‌باشد، بدین معنا که ارتش و سایر نیروها به عنوان یک نیروی فائقه مطرح نیستند، بلکه عناصر سرباز و خدمت گزار [[مقام رهبری|رهبری]] هستند که بر اساس [[قانون|قوانین]] انجام وظیفه می‌کنند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3858908|صفحه=|نام۱=سیدمحمد|نام خانوادگی۱=هاشمی|چاپ=23}}</ref>

{{هوش مصنوعی (ماده)}}

# ارتش جمهوری اسلامی ایران باید دارای ویژگی‌های اسلامی باشد.

* [[رای هیات تخصصی دیوان عدالت اداری (دادنامه شماره: ۳۲۵)]]

* [[رای هیات تخصصی دیوان عدالت اداری (دادنامه شماره: ۳۲۵ ،کلاسه پرونده: ه ع /۹۶/۱۶۵ ، ۹۶/۴۲۸ ، ۹۶/۳۴۸ ، ۹۶ /۳۳۷ و ۹۵ /۱۳۶۴)]]