اصل ۱۵ قانون اساسی: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[اصل ۱۴ قانون اساسی|مشاهده اصل قبلی]]

* [[اصل ۱۶ قانون اساسی|مشاهده اصل بعدی]]

== مواد مرتبط ==

* [[ماده ۵۱ قانون آیین دادرسی مدنی]]

* [[ماده ۵۱ قانون آیین دادرسی مدنی]]

* [[ماده ۵۸ قانون آیین دادرسی مدنی]]

== پیشینه ==

قبل از ظهور اسلام خط و زبان ایران، خط و زبان پهلوی و مشهور به فارسی میانه بود، پس از حمله اعراب به ایران، این زبان با عربی آمیخته شد و در قرون سوم و جهارم به اسامی مختلفی چون دری، پارسی دری یا فارسی خوانده می‌شد.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در نظم حقوق کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4718800|صفحه=|نام۱=امیر|نام خانوادگی۱=ساعدوکیل|نام۲=پوریا|نام خانوادگی۲=عسکری|چاپ=3}}</ref>

== نکات تفسیری دکترین اصل 15 قانون اساسی ==

زبان از بارزترین عوامل شناخت یک [[ملت]] در مقابل ملل دیگر است، به همین جهت است که [[دولت|دولتهای]] استعمارگر، سعی می‌کنند تا با القاء زبان بیگانه، [[هویت]] و انسجام ملی آن کشور را متلاشی سازند. زبان بدون خط از بنیان مستحکمی برخوردار نخواهد بود، چرا که بدون خط، میراث ملی در گذر زمان آسیب‌پذیر است و تدریجاً نابود می‌شود، بنابر این خط از ابزارهای نگهبان میراث یک جامعه تلقی می‌شود،<ref name=":0" /> از آنجا که زبان و خط مشترک بیشتر مردم ایران فارسی است و در [[قانون اساسی]] به عنوان زبان و خط رسمی شناخته شده، اسناد و مکاتبات رسمی با این خط و زبان نوشته می‌شود، در عین حال هر یک از قومیت‌های موجود در ایران می‌توانند زبان محلی خود را حفظ کنند و در مطبوعات و رسانه‌های گروهی از آن استفاده کنند، همچنین برای تعلیم و تدریس و تربیت از آن بهره گیرند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=کلیات حقوق اساسی|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3211356|صفحه=|نام۱=آیت اله عباسعلی|نام خانوادگی۱=عمیدزنجانی|چاپ=3}}</ref>

== نکات توضیحی اصل 15 قانون اساسی ==

در جمهوری اسلامی ایران همانند سایر کشورهای جهان ، زبان و خط رسمی و مشترکی وجود دارد که زبان و خط فارسی است و دلیل این انتخاب این است که تعدد و تفرقه خط و زبان موجب بروز مشکلات در مکالمات و مکاتبات می شود و این امر دلیل برتری یک زبان بر زبان دیگر نیست بلکه به علت فارسی زبان بودن اکثریت و نیز ابتنای اساس و بقای ایران بر زبان فارسی انتخاب شده است. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نشریه دادرسی شماره  46 مهر و آبان 1383|ترجمه=|جلد=|سال=1383|ناشر=سازمان قضایی نیروهای مسلح|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1980452|صفحه=|نام۱=سازمان قضایی نیروهای مسلح|نام خانوادگی۱=|چاپ=}}</ref>

{{هوش مصنوعی (ماده)}}

* زبان فارسی به عنوان زبان رسمی و مشترک مردم ایران تعیین شده است.

* تدریس و استفاده از زبان‌های محلی و قومی در کنار زبان فارسی و نه به جای آن، مجاز است.

* این اصل به حفظ و ترویج زبان‌های محلی و قومی در کنار زبان فارسی کمک می‌کند.

== پایان نامه و رساله های مرتبط ==

* [[مطالعه تطبیقی جایگاه زبان مادری در موازین بین المللی حقوق بشر و حقوق ایران]]

== مقالات مرتبط ==

* [[سازوکار نظارت بر نقض اصول مربوط به حقوق ملت در ساختار حقوق اساسی ایران]]

* [[سازکارهای صیانت از حق استفاده از زبان مادری در مراجع بینالمللی و ملّی: تأملی بر رویه قضایی بین‌المللی]]

* [[نگرش نظام‌مند به قانون اساسی مبتنی بر الگوهای انسجام متن]]

== منابع ==

{{پانویس}}

[[رده:اصول قانون اساسی]]

[[رده:زبان، خط، تاریخ و پرچم رسمی کشور]]

== رویه های قضایی ==

* [[رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری (دادنامه شماره: ۲۹۸۰ ،کلاسه پرونده: ۹۷۰۲۷۹۶)]]