۷۴۸
ویرایش
رژیم پایش فناوری موشکی در حقوق بین الملل: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
'''رژیم پایش فناوری موشکی در حقوق بین الملل''' عنوان پایان نامه ای است که توسط [[سارا واعظ]]، با راهنمایی [[ساسان صیرفی]] و با مشاوره [[عبدالله عابدینی]] در سال ۱۴۰۲ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تهران دفاع گردید. | '''رژیم پایش فناوری موشکی در حقوق بین الملل''' عنوان پایان نامه ای است که توسط [[سارا واعظ]]، با راهنمایی [[ساسان صیرفی]] و با مشاوره [[عبدالله عابدینی]] در سال ۱۴۰۲ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تهران دفاع گردید. | ||
==چکیده== | ==چکیده== | ||
رژیم های چندجانبه پایش صادرات باهدف جلوگیری از گسترش جنگ افزار هسته ای، شیمیایی و بیولوژیکی، و سامانه های پرتاب آن ها، برای تامین [[صلح]] و امنیت جهانی، از دوران پس از جنگ جهانی دوم تاکنون درحال فعالیت هستند. این رژیم ها با استفاده از مزیت های [[حقوق نرم]]، به وضع اصول و هنجارها در مورد حساس ترین مسائل [[امنیت بین المللی]]، جایی که [[حقوق سخت]] کارآمدی کمتری دارد، می پردازند. رژیم پایش فناوری موشکی مشخصا با هدف محدودکردن تکثیر موشک ها، سیستم های موشکی کامل، وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین و فناوری های مرتبط برای آن دسته از سامانه هایی که قادر به حمل محموله ۵۰۰ کیلوگرمی با برد حداقل ۳۰۰ کیلومتر هستند، و همچنین سامانه های پرتاب سلاح کشتار جمعی، طراحی شده است. این تحقیق که با روش تحلیلی– توصیفی و جمع آوری منابع به شیوه کتابخانه ای انجام شده است، دریافت که این رژیم علی رغم اینکه ماهیت غیررسمی و مبتنی بر حقوق نرم دارد، با سازوکارهای قانونی [[حقوق داخلی]] و [[حقوق بین الملل]]، دامنه شمول خود را به تمام کشورها توسعه داده و به صورت الزام آور، با ضمانت اجرای حقوق بین الملل، پیاده سازی می شود. اعضای رژیم از یک طرف با وضع قوانین داخلی، صادرات اقلام مندرج در پیوست رژیم پایش فناوری موشکی را پایش کرده و تا اِعمال تحریم های فراسرزمینی پیش رفته اند؛ از طرف دیگر [[شورای امنیت ملل متحد]] با استناد به مفاد این رژیم، نظام تحریم های بین المللی و نظام مجوز دهی نقل و انتقالات را صورت بندی کرده و قطعنامه های فصل هفتمی صادر می کند. این در حالی است که در ساحت حقوق | رژیم های چندجانبه پایش صادرات باهدف جلوگیری از گسترش جنگ افزار هسته ای، شیمیایی و بیولوژیکی، و سامانه های پرتاب آن ها، برای تامین [[صلح]] و امنیت جهانی، از دوران پس از جنگ جهانی دوم تاکنون درحال فعالیت هستند. این رژیم ها با استفاده از مزیت های [[حقوق نرم]]، به وضع اصول و هنجارها در مورد حساس ترین مسائل [[امنیت بین المللی]]، جایی که [[حقوق سخت]] کارآمدی کمتری دارد، می پردازند. [[رژیم پایش فناوری موشکی]] مشخصا با هدف محدودکردن تکثیر موشک ها، سیستم های موشکی کامل، وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین و فناوری های مرتبط برای آن دسته از سامانه هایی که قادر به حمل محموله ۵۰۰ کیلوگرمی با برد حداقل ۳۰۰ کیلومتر هستند، و همچنین سامانه های پرتاب سلاح کشتار جمعی، طراحی شده است. این تحقیق که با روش تحلیلی– توصیفی و جمع آوری منابع به شیوه کتابخانه ای انجام شده است، دریافت که این رژیم علی رغم اینکه ماهیت غیررسمی و مبتنی بر حقوق نرم دارد، با سازوکارهای قانونی [[حقوق داخلی]] و [[حقوق بین الملل]]، دامنه شمول خود را به تمام کشورها توسعه داده و به صورت الزام آور، با ضمانت اجرای حقوق بین الملل، پیاده سازی می شود. اعضای رژیم از یک طرف با وضع قوانین داخلی، صادرات اقلام مندرج در پیوست رژیم پایش فناوری موشکی را پایش کرده و تا اِعمال تحریم های فراسرزمینی پیش رفته اند؛ از طرف دیگر [[شورای امنیت ملل متحد]] با استناد به مفاد این رژیم، نظام [[تحریم]] های بین المللی و [[نظام مجوز دهی]] نقل و انتقالات را صورت بندی کرده و قطعنامه های فصل هفتمی صادر می کند. این در حالی است که در ساحت [[حقوق بین الملل]]، ممنوعیت عمومی برای تجارت یا نقل وانتقالات جنگ افزار متعارف از جمله موشک و پرتاب گر موشک وجود ندارد. | ||
==ساختار و فهرست پایان نامه== | ==ساختار و فهرست پایان نامه== | ||
مقدمه | مقدمه | ||