ماده ۱۲۹ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۱۲۹ قانون مجازات اسلامی''': هر گاه در ارتکاب رفتار مجرمانه، مرتکب به جهتی از [[جهات شخصی سقوط تعقیب|جهات شخصی]] مانند [[صغر]] و [[جنون]]، قابل [[تعقیب]] نباشد یا تعقیب یا اجرای مجازات او به جهتی از این جهات، [[توقف اجرای مجازات|موقوف]] گردد تأثیری در تعقیب و مجازات [[معاونت در جرم|معاون جرم]] ندارد.

== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==

[[موقوفی تعقیب]] و اجرای مجازات [[مباشرت|مباشر]] اصلی جرم، در صورتی که به دلایل شخصی مانند [[معاذیر معاف کننده|عذرهای معاف کننده]]، [[مصونیت]] ها، فوت مرتکب و ... باشد قابل تسری به معاون نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای عمومی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1399|ناشر=مساوات|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6228728|صفحه=|نام۱=نورمحمد|نام خانوادگی۱=صبری|چاپ=1}}</ref> اما اگر به دلیل وجود [[جهات عینی سقوط تعقیب|جهات عینی]]، وصف مجرمانه بودن عمل تغییر کند، معاون نیز از [[مسئولیت کیفری|مسئولیت]]، معاف میشود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای عمومی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1399|ناشر=مساوات|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6228760|صفحه=|نام۱=نورمحمد|نام خانوادگی۱=صبری|چاپ=1}}</ref>