ماده ۵۰۶ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۵۰۶ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)''': [[تسبیب|تسبیب در جنایت]] آن است که کسی سبب [[تلف|تلف‌]] شدن یا [[صدمه|مصدومیت]] دیگری را فراهم کند و خود مستقیماً مرتکب [[جنایت]] نشود به طوری که در صورت فقدان رفتار او جنایت حاصل نمی‌ شد مانند آنکه چاهی بکند و کسی در آن بیفتد و آسیب ببیند.

== توضیح واژگان ==

چنانچه جانی خود مستقیماً موجب وقوع جنایت شود، عمل او را باید [[مباشرت]] دانست و در فرضی که وی به طور غیر مستقیم، سبب جنایت را ایجاد می کند، عمل وی مشمول تعریف تسبیب است.726908 گروهی معتقدند اگر کسی فقط برخی از اجزاء علت جرم را ایجاد کند و تحقق جرم منوط به تحقق بقیه اجزاء جرم باشد، چنین فردی را سبب جرم می نامند.679036مباشرت و تسبیب از جمله [[موجبات ضمان]] در قوانین جزایی اسلام هستند که در فرض فقدان این دو حالت، هیچ کس را نمی توان عهده دار جنایت دانست.427796گروهی معتقدند مقصود از [[رابطه سببیت|رابطه علیت یا سببیت]]، وچود ملازمه ای میان [[تقصیر]] مرتکب و زیان وارده است، در غیر اینصورت نمی توان مرتکب را مقصر دانست،505568 در واقع احراز این رابطه به این معنی است که مشخص شود تقصیر فاعل، علت فاعلی زیان بوده و در صورت فقدان آن، زیان ایجاد نمیشد، 505576 البته گروهی واژه «علت» را در مقابل واژه «سبب» آورده و برخی دیگر نیز معتقدند مقصود از سبب، علت با واسطه و مقصود از مباشرت، علت بی واسطه است.711516مهم ترین مصادیق تسبیب را گروهی اموری دانسته اند که دارای احتمال خطر و صدمه و برای دیگران بوده و باید از آن اجتناب شود یا اموری که عدم انجام آنها برای جلوگیری از وقوع حادثه ای احتمالی ضروری بوده است، اما انجام شده اند.427844