اصل ۳۱ قانون اساسی: تفاوت میان نسخه‌ها

آزادی مسکن را می توان اینگونه تعریف نمود: هرکس حق دارد محل مسکونی خود را انتخاب کند و در این موضوع هیچ گونه تحمیلی بر فرد جایز نبوده. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق اساسی و نهادهای سیاسی|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5269568|صفحه=|نام۱=سیدابوالفضل|نام خانوادگی۱=قاضی شریعت پناهی|چاپ=13}}</ref> البته مسکن زن شوهر دار توسط شوهرش، مسکن افرادی که به سن رشد نرسیده اند به وسیله پدر مادر یا قیم یا سرپرست قانون آنان تعیین می شود. همچنین برخی از کارکنان دولت مجبورند دارای اقامت قانونی معین باشند. محکومان به ممنوعیت از اقامت در محلی، نیز نمی توانند در شهرهای ممنوع مسکن گزینند. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق اساسی و نهادهای سیاسی|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5269572|صفحه=|نام۱=سیدابوالفضل|نام خانوادگی۱=قاضی شریعت پناهی|چاپ=13}}</ref>