۲۱٬۴۴۴
ویرایش
اصل ۱۵ قانون اساسی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
ابرابزار
(←منابع) |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اصل | اصل ۱۵ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: زبان و خط رسمی و مشترک مردم ایران فارسی است. اسناد و مکاتبات و متون رسمی و کتب درسی باید با این زبان و خط باشد ولی استفاده از زبانهای محلی و قومی در مطبوعات و رسانه‌های گروهی و تدریس ادبیات آنها در مدارس، در کنار زبان فارسی آزاد است. | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
قبل از ظهور اسلام خط و زبان ایران، خط و ربان پهلوی و مشهور به فارسی میانه بود. پس از حمله اعراب به ایران این زبان با عربی آمیخته | قبل از ظهور اسلام خط و زبان ایران، خط و ربان پهلوی و مشهور به فارسی میانه بود. پس از حمله اعراب به ایران این زبان با عربی آمیخته شد و در قرون سوم و جهارم به اسامی مختلفی چون دری، پارسی دری یا فارسی خوانده می‌شد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در نظم حقوق کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4718800|صفحه=|نام۱=امیر|نام خانوادگی۱=ساعدوکیل|نام۲=پوریا|نام خانوادگی۲=عسکری|چاپ=3}}</ref> | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
زبان از بارزترین عوامل شناخت یک ملت در مقابل ملل دیگر است. به همین جهت است که دولتهای استعمارگر، سعی | زبان از بارزترین عوامل شناخت یک ملت در مقابل ملل دیگر است. به همین جهت است که دولتهای استعمارگر، سعی می‌کنند تا با القاء زبان بیگانه، هویت و انسجام ملی آن کشور را متلاشی سازند. زبان بدون خط از بنیان مستحکمی برخوردار نخواهد بود چرا که بدون خط میراث ملی در گذر زمان آسیب‌پذیر است و تدریجاً نابود می‌شود. بنابر این خط از ابزارهای نگهبان میراث یک جامعه تلقی می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در نظم حقوق کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4718788|صفحه=|نام۱=امیر|نام خانوادگی۱=ساعدوکیل|نام۲=پوریا|نام خانوادگی۲=عسکری|چاپ=3}}</ref>از آنجا که زبان و خط مشترک بیشتر مردم ایران فارسی است و در قانون اساسی به عنوان زبان و خط رسمی شناخته شده اسناد و مکاتبات رسمی با این خط و زبان نوشته می‌شود. در عین حال هر یک از قومیت‌های موجود در ایران می‌توانند زبان محلی خود را حفظ کنند و در مطبوعات و رسانه‌های گروهی از آن استفاده کنند همچنین برای تعلیم و تدریس و تربیت از آن بهره گیرند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=کلیات حقوق اساسی|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3211356|صفحه=|نام۱=آیت اله عباسعلی|نام خانوادگی۱=عمیدزنجانی|چاپ=3}}</ref> | ||
== اصول مرتبط == | == اصول مرتبط == | ||
[[ماده ۵۱ | [[ماده ۵۱ قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
[[ماده ۵۸ | [[ماده ۵۸ قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
== منابع == | == منابع == | ||