ماده ۳۱۳ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۳۱۳ قانون مجازات اسلامی''': [[قسامه]] عبارت از [[سوگند]] هایی است که در صورت فقدان [[ادله اثبات دعوی|ادله]] دیگر غیر از سوگند [[منکر]] و وجود [[لوث]]، [[شاکی]] برای اثبات [[جنایت عمدی]] یا [[جنایت غیر عمد|غیرعمدی]] یا خصوصیات آن و متهم برای دفع اتهام از خود اقامه می‌ کند.

طبق نظریه 7/592-63/6/30، قسامه را فقط در موارد منصوص می توان اعمال کرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون مجازات اسلامی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=670032|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=5}}</ref> همچنین بر اساس یکی از [[نشست قضایی|نشست های قضایی]]، در خصوص [[استیفا|استیفای]] [[حق مالی]] [[صغر|صغیر]] یا همان دیه، اقامه قسامه با [[ولی]] است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه نشست های قضایی مسائل قانون مجازات اسلامی (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=839524|صفحه=|نام۱=معاونت آموزش|تحقیقات قوه قضائیه|نام خانوادگی۱=|چاپ=1}}</ref>