پارکه در لغت به معنای محوطه‌ی دادگاه، صحن دادگاه، جایگاه قضات و دادسرا است.[۱] در قوانین مجازات سابق، قضات دادسرا را صاحب منصبان پارکه می‌نامیدند اما اکنون به جای پارکه، دادسرا قرار گرفته است.[۲] در تعریف دیگری چنین آمده است که پارکه لفظی است که برای اختصار به جای «شعبه‌ی اداره مدعی عمومی» استعمال می‌گردد.[۳][۴] همچنین، اینطور بیان شده است که «پارکه»، یک کلمه‌ی فرانسوی به معنای اداره مدعی العمومی، دادسرا، محوطه‌ای از بورس که دلالان هنگام دادوستد در آنجا گرد آیند و مجموع دلالان بورس است.[۵][۶]

مواد مرتبط

انواع

دادسرای شهرستان را پارکه بدایت، دادسرای استان را پارکه استیناف و دادسرای دیوان کشور را پارکه دیوان کشور می‌نامیدند.[۷]

منابع

  1. ناصر رسایی نیا. فرهنگ لغات و اصطلاحات حقوقی (جلد اول). چاپ 1. دریچه، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6714724
  2. ناصر رسایی نیا. فرهنگ لغات و اصطلاحات حقوقی (جلد اول). چاپ 1. دریچه، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6714728
  3. محسن قره باغی. ترمینولوژی قوانین و مقررات. چاپ 2. مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6714704
  4. صفر بیگ زاده. فرهنگ تعاریف قانونی. چاپ 1. کلک صبا، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6714716
  5. نادر اسکافی. فرهنگ ثبتی. چاپ 1. دادگستر، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6714712
  6. اسماعیل عابدینی. فرهنگ مختصر (ثبتی-حقوقی) راهگشا. چاپ 1. جنگل، 1397.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6714720
  7. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد دوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6714736