بطلان نسبی

در حقوق سنتی ایران، مفهوم بطلان نسبی وجود ندارد و تنها در برخی موضوعات برگرفته از حقوق غربی به چشم می‌خورد. بطلان نسبی بیانگر وضعیتی است که قانون‌گذار در پی نقض قواعد مربوط به حمایت از شخص یا اشخاص معینی پیش‌بینی نموده و سرنوشت عقد را به دست ایشان سپرده است. بدین معنا که تا زمانی که ذی‌نفع تعرضی نسبت به قرارداد ننماید، قرارداد صحیح بوده و آثار خود را اجرا می‌گذارد. اما در صورتی که ابطال قرارداد را در مهلت مقرر درخواست کند و مورد تأیید دادگاه قرار گیرد، قرارداد اصولاً از روز نخست باطل و بی‌اثر می‌گردد. لازم به توضیح است که حکم دادگاه برای تحقق بطلان نسبی، ضروری است و تا زمانی که قرارداد به موجب حکم دادگاه ابطال نگردیده، قرارداد صحیح و واجد کلیه آثار خود می‌باشد.