دستور اجرای اسناد رسمی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

به موجب بند چ ماده یک آیین‌نامه اجرای مفاد اسناد رسمی لازم‌الاجرا و طرز رسیدگی به شکایت از عملیات اجرایی مصوب 1387، دستور اجرا به معنی دستور به اجرای سند رسمی (و یا در حکم سند رسمی مانند چک) است که حسب مورد توسط مراجع صالح ثبت یا سردفتر تنظیم کننده سند صادر می‌شود. دستور اجرا شامل دو واژه است: نخست دستور که در حقوق به معنی این است که مرجع یا مقام صالحی فرمان اقدام به امری را صادر کند که لازم‌الاجرا باشد. دوم اجرا که به مفهوم عمل کردن یا به کار بستن است. بنابراین دستور اجرای سند بدین مفهوم است که مرجع یا مقام صالح، دستور می‌دهد که به مدلول سند عمل شود (برای نمونه مَهرِ مندرج در سند اجرا و گرفته شود)؛ تا چنین دستوری صادر نشود سند، قابل اجرا نخواهد بود.[۱]

منابع

  1. پیلوار, رحیم; برجی, حسین (1402). "مرجع اعتراض به اجرای سند؛ باز نشدن گره و ایجاد ابهام مضاعف؛ نقد رای وحدت رویه شماره 784 دیوان عالی کشور (1398/09/26)". دو فصلنامه نقد و تحلیل آراء قضایی. 2 (4): 469–497. doi:10.22034/analysis.2023.2007440.1031. ISSN 2821-1790.