قرارداد حفظ و نگهداری
قرارداد حفظ و نگهداری (Storage Contracts)، توافقی میان نگهدارنده (ارائه‌دهنده خدمت) و دریافت‌کننده خدمت است. بر اساس این قرارداد، دریافت‌کننده خدمت، مالی اعم از مادی یا معنوی را به شخص دیگر تحویل می‌دهد و اعتماد می‌کند که شخص دیگر مراقبت لازم را به عمل آورد. در مقابل، دریافت‌کننده خدمت موظف به پرداخت قیمت خدمت (اجرت) است. منظور از حفاظت و نگهداری، انجام اقدامات معمول و متعارف و همچنین اعمال مراقبت‌ها و تأمین‌های لازم است. این اقدامات می‌تواند شامل محافظت از کالای موضوع قرارداد در مکان مناسب بر اساس نوع مال، تجهیزات و امکانات برودتی و حرارتی، تأمین تغذیه احشام برای جلوگیری از تلف آن‌ها، تأمین نور مناسب و رفع رطوبت انبار، بارگیری و تخلیه کالا از وسایل نقلیه مربوطه و... باشد.[۱]
مصادیق و نمونه ها
به‌عنوان‌مثال، قرارداد حفظ و نگهداری برای اجاره دادن خانه و آپارتمان یا مجوز به کسی که می‌خواهد برخی وسایل، ابزار منزل، یا مبلمان را برای نگهداری به دیگری بسپارد، تنظیم می‌شود. این نوع قرارداد، کالاهای سپرده‌شده و هزینه‌های نگهداری را تحت پوشش قرار می‌دهد و در صورت وارد شدن آسیب به کالاها، نحوه جبران خسارت را تعیین می‌کند.[۱]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ کیمیایی نالکیا شری, زهرا; زوکی نژاد, مرضیه; قبولی درافشان, سیدمحمد مهدی (1402). "بررسی تعهدات ارائه‌دهنده‌‌ی خدمت در قرارداد حفظ و نگهداری با تطبیق در اصول حقوق اروپایی قراردادهای خدمات‌محور و حقوق ایران". پژوهش تطبیقی حقوق اسلام و غرب. 10 (2): 143–164. doi:10.22091/csiw.2023.8719.2343. ISSN 2476-4213.