ماده 47 قانون استخدام کشوری مصوب 1301
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۴۷ قانون استخدام کشوری مصوب ۱۳۰۱ مصوب ۱۳۰۱,۰۹,۲۲: اولا – هر گاه یکی از مستخدمین رسمی که بحد تقاعد رسیده اند اعم از این که متقاعد شده یا نشده باشند فوت نماید نصف حقوق تقاعدی که قانونا به او تعلق می گیرد بطور تساوی بورثه قانونی متوفی که در ماده ۳ قانون وظایف مورخه ۱۹ ربیع الاول ۱۳۲۶ تصریح شده است بعلاوه برادر و خواهری که در کفالت او بوده اند داده می شود.
ثانیا – مستخدمینی که مطابق ماده ۴۶ باخذ وظیفه معادل دو ثلث مقرری خود ذی حق شده باشند ( اعم از این که بحد تقاعد رسیده یا نرسیده باشند) پس از فوت نصف بلا کسر وظیفه که دریافت می داشتند درباره ورثه قانونی ان ها که در ماده ۳ قانون وظایف ذکر شده بعلاوه برادر و خواهری که در کفالت متوفی بوده اند از روز بعد از فوت برقرار میشود.
ثالثا – هر ایرانی که در خدمت دولت بوده و حقوق می گیرد از هر طبقه که باشد ( یعنی مستخدمین با رتبه و بی رتبه و جزء و کنتراتی) اگر در راه ادای وظیفه بواسطه حادثه فوت نماید دو ثلث بلا کسر اخرین مقرری او از روز بعد از فوت درباره ورثه قانونی او بعلاوه برادر و خواهری که در کفالت متوفی بوده اند برقرار می شود ولی اگر مستخدم رسمی بوده و بحد تقاعد رسیده است و دو ثلث مقرری مذکور از میزان حقوق تقاعدی که بایستی مطابق ماده ۴۵ بمستخدم مزبور داده شود کمتر باشد همان حقوق تقاعد را دریافت خواهد نمود.
وظایف مذکوره در این ماده در مورد فقره اول و ثانی مطلقا از صندوق تقاعد و در مورد ثالث در صورتی که مستخدم رسمی باشد از صندوق تقاعد و الا از عایدات عمومی دولت برقرار خواهد شد مکر ان که از مستخدمین اداراتی باشد که عایدات آن منحصرا به مخارج خود می رسد که در این صورت از بودجه ان اداره پرداخته می شود.
تبصره (منسوخه ۲۶/۱۲/۱۳۱۰)– مقصود از حادثه که در این ماده ذکر شده صدمات غیر مترقبه و اتفاقات فوق العاده است که در راه انجام وظیفه مشتخدم [مستخدم] به آن تصادف کرده و موجب اتلاف او میشود.