ماده 8 قانون تشدید مجازات رانندگان مصوب 1328
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۸ قانون تشدید مجازات رانندگان مصوب ۱۳۲۸ مصوب ۱۳۲۸,۰۴,۱۴: منسوخه ۲۹/۱۱/۱۳۵۳ - در کلیه موارد مذکور در این قانون هرگاه مصدوم احتیاج بکمک فوری داشته و راننده با وجود امکان رساندن مصدوم بمراکز درمانی یا استمداد از ماموران انتظامی از این کار خودداری کند و یا بمنظور فرار از تعقیب، محل حادثه را ترک و مصدوم را رها کند بر حسب نتیجه حاصل از صدمه وارد بحداکثر مجازاتهای مقرر در مواد ۱ تا ۵ این قانون محکوم خواهد شد. در صورت وجود کیفیات مخففه دادگاه نمیتواند مجازات را به کمتر از حداقل مجازات مقرر در مواد مذکور تنزیل دهد و یا از مقررات قانون تعلیق مجازات استفاده کند و هرگاه موضوع اتهام با مواد ۳ و ۴ این قانون منطبق باشد با گذشت شاکی تعقیب یا اجرای حکم موقوف میگردد. راننده در صورتی که میتواند برای انجام تکلیف مذکور در این ماده وسیله نقلیه را از صحنه حادثه حرکت دهد که برای کمک رساندن به مصدوم توسل بطریق دیگر ممکن نباشد. در تمام موارد مذکور در این قانون هر گاه راننده مصدوم را بنقاطی برای معالجه و استراحت برساند و یا مامورین مربوطه را از واقعه آگاه کند و یا بهر نحوی موجبات معالجه و استراحت و تخفیف آلام مصدوم را فراهم کند دادگاه مقررات تخفیف را درباره او رعایت خواهد نمود.