نظریه شماره 7/98/1807 مورخ 1398/12/25 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

شماره نظریه	۷/۹۸/۱۸۰۷
شماره پرونده	ح ۷۰۸۱-۷۲۱-۸۹
تاریخ نظریه	۱۳۹۸/۱۲/۲۵

استعلام: نظر به این که در قراردادهای بانکی در خصوص پرداخت تسهیلات مبالغی به عنوان خسارت تأخیر روزانه و در نظرگرفته می شود که جدای از خسارت تأخیر تأدیه موضوع ماده ۵۲۲ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی است و بانک ها به عنوان خواهان در دادخواست مطروحه خواستار مطالبه خسارت تاخیر روزانه از تاریخ تخلف خوانده تا زمان صدور و اجرای حکم می باشند، آیا صدور حکم در خصوص خسارت تأخیر قراردادی روزانه مندرج در قراردادهای بانکی بعد از جلسه اول دادرسی امکان پذیر است یا این که خواهان باید میزان خواسته خود را تا زمان تقدیم دادخواست تعیین و بر اساس آن ابطال تمبر کند و یا به استناد ماده ۹۸ قانون یاد شده حداکثر تا جلسه اول دادرسی خواسته خود را افزایش دهد؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

در مواردی که خواهان وجه التزام قراردادی را وفق ماده ۲۳۰ قانون مدنی مطالبه می کند، باید میزان خواسته خود را تا زمان تقدیم دادخواست تعیین و بر اساس آن ابطال تمبر کند و با توجه به ماده ۹۸ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب ۱۳۷۹ می تواند تا جلسه اول دادرسی خواسته خود را افزایش دهد و مابه التفاوت تمبر دادرسی را ابطال کند و صدور حکم برای وجه التزام متعلقه پس از این تاریخ (جلسه اول)، امکان پذیر نیست و مستلزم طرح دعوا و رسیدگی جداگانه است.