اصل ۱۱۳ قانون اساسی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اصل ۱۱۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران:''' پس از مقام [[رهبری]] [[رئیس‌ جمهور|رئیس‌جمهور]] عالیترین مقام رسمی کشور است و مسئولیت اجرای [[قانون اساسی]] و تنظیم روابط قوای سه‌گانه و ریاست [[قوه مجریه]] را جز در اموری که مستقیماً به رهبری مربوط می‌شود، بر عهده دارد.

* [[قانون تعیین حدود وظایف و اختیارات و مسئولیت‌های ریاست جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۶۵]]

* [[اصل ۶۰ قانون اساسی]]

* [[اصل ۶۸ قانون اساسی]]

* [[اصل ۸۷ قانون اساسی]]

* [[اصل ۸۸ قانون اساسی]]

* [[اصل ۸۹ قانون اساسی]]

* [[اصل ۱۱۰ قانون اساسی]]

* [[اصل ۱۱۴ قانون اساسی]]

* [[اصل ۱۱۵ قانون اساسی]]

* [[اصل ۱۱۶ قانون اساسی]]

* [[اصل ۱۲۱ قانون اساسی|اصل ۱۲۱]] تا [[اصل ۱۳۴ قانون اساسی]]

* [[اصل ۱۳۶ قانون اساسی]]

* [[اصل ۱۴۰ قانون اساسی]]

* [[اصل ۱۴۱ قانون اساسی]]

نظام [[جمهوری اسلامی]] ایران، نظامی دو رکنی و متشکل از رهبری و ریاست جمهوری است و رهبر را باید رئیس قوه مجریه محسوب نمود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در نظم حقوق کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4733560|صفحه=|نام۱=امیر|نام خانوادگی۱=ساعدوکیل|نام۲=پوریا|نام خانوادگی۲=عسکری|چاپ=3}}</ref> با این حال این نکته حائز اهمیت است که از زمان استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران تا کنون روابط ایران با سایر کشورها یا مجامع بین‌المللی عملاً قائم به شخص رئیس‌جمهور بوده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران (جلد اول) (اصول و مبانی کلی نظام)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5234872|صفحه=|نام۱=سیدمحمد|نام خانوادگی۱=هاشمی|چاپ=12}}</ref>