۸٬۱۸۲
ویرایش
ماده ۶ قانون مسئولیت مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
* [[اصل 22 قانون اساسی]] | * [[اصل 22 قانون اساسی]] | ||
== توضیح واژگان == | |||
زیان: در معنی ضرر به کار می رود و غالباً این دو کلمه معادل یکدیگر هستند و با یکدیگر به کار می روند. چنین استعمالی (ضرر و زیان) از نوع استعمالات مترادف بوده است که در تعبیرات حقوقی درست نمی باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ترمینولوژی حقوق|ترجمه=|جلد=|سال=1374|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6651852|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=7}}</ref> | |||
طفل: کسی است که به حد بلوغ شرعی نرسیده باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی (جلد سوم) (بخش تعزیرات)|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=612080|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref> | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
== نکات توضیحی == | == نکات توضیحی == | ||
دامنه مطالبه خسارت در ماده 6 شامل منافع احتمالی هم می شود و نتایج غیر منتظره هم باید جبران شود<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فصلنامه دیدگاه های حقوقی شماره 34 و 35 بهار و تابستان 1384|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=دانشکده علوم قضایی و خدمات اداری|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=757580|صفحه=|نام۱=دانشکده علوم قضایی| خدمات اداری|نام خانوادگی۱=|چاپ=}}</ref> برای اگر کارگری در حادثه چنان صدمه ببیند که توان کار کردن را برای مدتی از دست داده و سپس فوت کند، ورثه او می توانند علاوه بر سایر خسارات، مطالبه به دستمزدی کنند که به طور معمول به او تعلق می گرفته و کارگر در مدت ناخوشی از آن محروم شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=خسارات قابل جبران در حقوق کیفری ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=آثار اندیشه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2468176|صفحه=|نام۱=روح اله|نام خانوادگی۱=مهمان نوازان|چاپ=1}}</ref> | |||
البته لازم به ذکر است که در صورت عدم فوت زیان دیده، مطالبه خسارت از طرف خویشان او در صورتی ممکن است که خود، متضرر شده باشند و به عنوان اصیل اقامه دعوا کنند و تمام ارکان مسئولیت مدنی و شروط آن نیز موجود باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی تطبیقی (مجموعه مقالات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=سمت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=131120|صفحه=|نام۱=گروهی از مؤلفان|نام خانوادگی۱=|چاپ=3}}</ref> | |||
نکته قابل توجه در خصوص مطالبه ضررهای مادی و معنوی این است به ارث می رسد بنابراین ورثه زیان دیده می توانند جبران ضررهای مادی و معنوی که بر مورث وارد شده است را مطالبه کنند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مالکیت معنوی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2532444|صفحه=|نام۱=احمدعلی|نام خانوادگی۱=حمیتی واقف|چاپ=1}}</ref> | |||
== رویه های قضایی == | |||
در نشست قضایی دادگستری استان یزد در دی ماه 79 این سوال مطرح می شود که: با عنایت به موارد ذیل: 1-طبق بند 2 [[ماده 9 قانون آیین دادرسی کیفری]]، [[مدعی خصوصی]] می تواند منافعی را که ممکن الحصول هستند و در اثر ارتکاب [[جرم]] از آن محروم و متضرر می شود مطالبه کند. 2- طبق ماده 6 قانون مسئولیت مدنی، زیان ناشی از سلب قدرت کار کردن در مدت ناخوشی قابل مطالبه دانسته شده و اضافه شده در صورتی که آسیب دیده در زمان آسیب، از نظر قانون مکلف بوده یا ممکن است بعد ها مکلف شود شخص ثالثی را نگهداری کند و در اثر مرگ او، شخص ثالث از آن حق محروم شود،وارد کننده زیان باید مبلغی را به عنوان مستمری به آن شخص پرداخت نماید. 3-طبق تبصره 2 [[ماده 515 قانون آیین دادرسی مدنی]] [[خسارت]] ناشی از [[عدم النفع]] قابل مطالبه نیست. جمع بین مواد مذکور قانون آیین دادرسی کیفری و [[قانون مسئولیت مدنی]] با [[قانون آیین دادرسی مدنی]] به چه صورت می باشد؟ آیا مواد مرقوم قانون آیین دادرسی کیفری و قانون مسئولیت مدنی در مورد صدور حکم به پرداخت منافعی که ممکن الحصول بوده، قابلیت اجرا دارد؟ کمیسیون در جواب این گونه نظر داد: برابر مقررات مواد قانون مسئولیت مدنی مصوب سال 1339 و به صراحت مقررات ماده 9 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1378 [[ضرر]] و زیان های مادی و منافع ممکن الحصول که در اثر ارتکاب جرم به مدعی خصوصی وارد می شود و یا مدعی خصوصی از آن منافع محروم و متضرر می شود، قابل وصول و مطالبه هستند لکن برابر ضوابط مذکور در نحوه رسیدگی و تعقیب دعاوی با جنبه حق اللهی و حق الناسی.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه نشست های قضایی مسائل آیین دادرسی کیفری (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3357148|صفحه=|نام۱=معاونت آموزش|تحقیقات قوه قضاییه|نام خانوادگی۱=|چاپ=1}}</ref> | در نشست قضایی دادگستری استان یزد در دی ماه 79 این سوال مطرح می شود که: با عنایت به موارد ذیل: 1-طبق بند 2 [[ماده 9 قانون آیین دادرسی کیفری]]، [[مدعی خصوصی]] می تواند منافعی را که ممکن الحصول هستند و در اثر ارتکاب [[جرم]] از آن محروم و متضرر می شود مطالبه کند. 2- طبق ماده 6 قانون مسئولیت مدنی، زیان ناشی از سلب قدرت کار کردن در مدت ناخوشی قابل مطالبه دانسته شده و اضافه شده در صورتی که آسیب دیده در زمان آسیب، از نظر قانون مکلف بوده یا ممکن است بعد ها مکلف شود شخص ثالثی را نگهداری کند و در اثر مرگ او، شخص ثالث از آن حق محروم شود،وارد کننده زیان باید مبلغی را به عنوان مستمری به آن شخص پرداخت نماید. 3-طبق تبصره 2 [[ماده 515 قانون آیین دادرسی مدنی]] [[خسارت]] ناشی از [[عدم النفع]] قابل مطالبه نیست. جمع بین مواد مذکور قانون آیین دادرسی کیفری و [[قانون مسئولیت مدنی]] با [[قانون آیین دادرسی مدنی]] به چه صورت می باشد؟ آیا مواد مرقوم قانون آیین دادرسی کیفری و قانون مسئولیت مدنی در مورد صدور حکم به پرداخت منافعی که ممکن الحصول بوده، قابلیت اجرا دارد؟ کمیسیون در جواب این گونه نظر داد: برابر مقررات مواد قانون مسئولیت مدنی مصوب سال 1339 و به صراحت مقررات ماده 9 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1378 [[ضرر]] و زیان های مادی و منافع ممکن الحصول که در اثر ارتکاب جرم به مدعی خصوصی وارد می شود و یا مدعی خصوصی از آن منافع محروم و متضرر می شود، قابل وصول و مطالبه هستند لکن برابر ضوابط مذکور در نحوه رسیدگی و تعقیب دعاوی با جنبه حق اللهی و حق الناسی.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه نشست های قضایی مسائل آیین دادرسی کیفری (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3357148|صفحه=|نام۱=معاونت آموزش|تحقیقات قوه قضاییه|نام خانوادگی۱=|چاپ=1}}</ref> | ||