ماده ۳۲ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۳۲ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲:'''هر [[نظامی]] که در مقابل دشمن، از به کاربردن سلاح یا مهمات یا سایرامکانات نظامی برای مبارزه خودداری نماید یا آشکارا مرتکب اعمالی گردد که موجب‌تزلزل روحیه افراد دیگر شود یا عمداً از کوشش برای روبرو شدن، جنگیدن، اسیر نمودن یا منهدم ساختن نیروها، کشتیها، هواپیماها یا هرگونه وسائل دیگر دشمن که به عهده اوبوده یا وظیفه نظامی او ایجاب می‌کرده خودداری نماید چنانچه موجب شکست [[جبهه اسلام|جبهه‌اسلام]] گردد به مجازات [[محاربه|محارب]] والا به حبس از سه تا پانزده سال محکوم می‌گردد.

مقصود از جبهه اسلام، تنها جبهه ای که رزمندگان در آن درگیری دارند، نیست. با توجه به [[ماده ۶۴ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲|تبصره ۶۴ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح]]، منظور از آن منطقه ای است که یگان مربوط، درگیری مستقیم و سریع رزمی با دشمن داشته‌اند یا مأموریت آن را دریافت کرده‌اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2805832|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=یزدانیان|چاپ=1}}</ref>ضمناً مقصود از [[انهدام]]، درگیر نمودن دشمن با آتش، مانور و شکست قطعی اوست، به طوری پس از آن قادر به اجرای عملیات نظامی مؤثر نباشد. ۲۸۰۵۸۱۲

ضابطه تشخیص برای «تزلزل روحیه سایر نظامیان» قضاوت عرفی است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3472824|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|نام۲=سلمان|نام خانوادگی۲=کونانی|نام۳=محمدرضا|نام خانوادگی۳=محمدی کشکولی|چاپ=1}}</ref>همچنین سلاح در این ماده اعم از سلاح گرم یا سرد است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3472804|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|نام۲=سلمان|نام خانوادگی۲=کونانی|نام۳=محمدرضا|نام خانوادگی۳=محمدی کشکولی|چاپ=1}}</ref>ضمناً اگر فرمانده به صورت پنهانی موجب تزلزل روحیه افراد شود، شامل این ماده نخواهد بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3513924|صفحه=|نام۱=محمود|نام خانوادگی۱=مالمیر|چاپ=3}}</ref> گفتنی است [[سوء نیت خاص]] این [[جرم]]، قصد شکست جبهه اسلام می‌باشد و عالمانه و آگاهانه خودداری کردن از جنگیدن، [[سوء نیت عام]] این جرم است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3513932|صفحه=|نام۱=محمود|نام خانوادگی۱=مالمیر|چاپ=3}}</ref> این ماده هم ترک فعل و هم فعل مثبت را در بر می‌گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3513920|صفحه=|نام۱=محمود|نام خانوادگی۱=مالمیر|چاپ=3}}</ref>

جرم موضوع این ماده [[جرم مطلق|مطلق]] بوده و منوط به حصول نتیجه نیست اما در صورت حصول نتیجه کیفر مرتکب تشدید شده و به مجازات محارب محکوم می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2805828|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=یزدانیان|چاپ=1}}</ref>

{{پانویس|۲}}