ماده ۴۲ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده 42 قانون حمایت از اطفال و نوجوانان''': [[دادگاه]] رسيدگي‌ كننده به [[جرم|جرائم]] موضوع اين قانون در صورت ضرورت و مصلحت [[طفل]] يا [[نوجوان]] مي ‌تواند ضمن صدور حكم محكوميت، حسب مورد يك يا چند مورد از تصميمات زير را اتخاذ كند. اين تصميمات از حيث قابليت [[تجدیدنظر خواهی|تجديدنظرخواهي]] تابع [[حکم|حكم]] اصلي است:

الف) معرفي طفل و نوجوان يا خانواده آنها به سازمان‌ ها و نهادهاي دولتي و غيردولتي فعال در زمينه اقدامات حمايتي؛

ب) ايجاد محدوديت در اعمال حقوق مربوط به ملاقات، [[حضانت]]، [[ولایت|ولايت]]، [[قیمومت|قيمومت]]، [[وصایت|وصايت]] و سرپرستي طفل و نوجوان؛

پ) سپردن طفل و نوجوان به‌ صورت ‌موقت به سازمان [[‌بهزیستی|‌بهزيستي]] يا مراكز مربوط.

بر اساس ماده 42 [[قانون حمایت از اطفال و نوجوانان]]، [[دادگاه کیفری]] رسیدگی کننده به [[جرم|جرایم]] این قانون، در صورتی که ضرورت داشته باشد و مصلحت طفل یا نوجوان ایجاب نماید، می تواند ضمن صدور حکم محکومیت، حسب موردی یک یا چند مورد از تصمیمات مذکور در ماده را اتخاذ نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=کارگاه حقوقی حمایت از اطفال و نوجوانان|ترجمه=|جلد=|سال=1400|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6652496|صفحه=|نام۱=امیرحسین|نام خانوادگی۱=رزاززاده|چاپ=1}}</ref>