رای وحدت رویه شماره 790 دیوان عالی کشور درباره پرداخت دیه از بیت المال در مواردی که مرتکب صدمه عمدی مادون قتل شناسایی نشده باشد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رای وحدت رویه شماره 790 مورخ 1399/4/10 هیات عمومی دیوان عالی کشور:''' قانونگذار به شرح مواد [[ماده ۴۳۵ قانون مجازات اسلامی|۴٣۵]] ، [[ماده ۴۷۴ قانون مجازات اسلامی|۴٧۴]] ، [[ماده ۴۷۵ قانون مجازات اسلامی|۴٧۵]] و [[ماده ۴۸۷ قانون مجازات اسلامی|۴٨٧ قانون مجازات اسلامی]] مصوب ١٣٩٢ و با لحاظ موازین فقهی، در همه موارد قتل نفس یا مادون آن که به مرتکب دسترسی حاصل نشده است اعم از آنکه شناسایی شده یا نشده باشد، پرداخت [[دیه]] از [[بیت المال]] را مقرر کرده است که البته در موارد شناسایی مرتکب و عدم دسترسی به وی، پرداخت دیه از بیت المال در صورتی ممکن است که ترتّب مذکور در مواد قانونی مربوط رعایت شود. بنا به مراتب، در مواردی که مرتکب [[عمد موجب دیه|صدمه عمدی]] مادون قتل شناسایی نشده باشد، پرداخت دیه بر عهده بیت المال است و رأی شماره ١٣۶۵ مورخ 1396/12/23 شعبه ٢۴ دادگاه تجدیدنظر استان خوزستان تا حدی که با این نظر انطباق دارد به اکثریت آراء هیأت عمومی، صحیح و قانونی تشخیص داده می شود. این رأی طبق [[ماده ۴۷۱ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۴٧١ قانون آیین دادرسی کیفری]] مصوب ١٣٩٢ با اصلاحات بعدی، در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور، دادگاه ها و سایر مراجع اعم از قضایی و غیر آن لازم الاتباع است.

* [[عمد موجب دیه]]