۸۵۶
ویرایش
ماده ۱۷ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
←پیشینه
(اضافه کردن مقالات مرتبط) |
(←پیشینه) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
سابقاً قانون اصول محاکمات جزایی در جهت تأمین هرچه بهتر منافع [[متهم]] در [[دادرسی]]<nowiki/>های کیفری، به [[دادگاه کیفری|دادگاه جزایی]] اجازه نمی‌داد که در صورت [[برائت|تبرئه]] متهم، وارد رسیدگی به دعوای ضرر و زیان شود و در این فرض رسیدگی به دعوای ضرر و زیان به [[دادگاه حقوقی]] احاله می‌شد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد چهارم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=سازمان چاپ و انتشارات|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2084112|صفحه=|نام۱=محمود|نام خانوادگی۱=آخوندی اصل|چاپ=2}}</ref> | سابقاً قانون اصول محاکمات جزایی در جهت تأمین هرچه بهتر منافع [[متهم]] در [[دادرسی]]<nowiki/>های کیفری، به [[دادگاه کیفری|دادگاه جزایی]] اجازه نمی‌داد که در صورت [[برائت|تبرئه]] متهم، وارد رسیدگی به دعوای ضرر و زیان شود و در این فرض رسیدگی به دعوای ضرر و زیان به [[دادگاه حقوقی]] احاله می‌شد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد چهارم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=سازمان چاپ و انتشارات|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2084112|صفحه=|نام۱=محمود|نام خانوادگی۱=آخوندی اصل|چاپ=2}}</ref> مطابق [[ماده 13 قوانین موقتی محاکمات جزایی]] مصوب 1291: «چون رسیدگی به دعوی خصوصی در محاکم جزا فرع بر دعوی عمومی است پس از صدور حکم در برائت ذمه متهم محکمه جزا دیگر نمی‌تواند دعوی خصوصی را تعقیب نماید ولی مدعی خصوصی در این موارد می‌تواند به محکمه حقوق رجوع نموده ضرر و زیان خود را مطالبه کند». | ||
همچنین، در صورتیکه متهم تبرئه نشده باشد، مطابق [[ماده 14 قوانین موقتی محاکمات جزایی|ماده 14 آن قانون]]: «پس از آن که محکمه جزا در خصوص [[دعوی عمومی]] حکمی صادر نمود در همان مجلس حکم [[دعوی خصوصی]] را نیز صادر می‌کند و اگر حکم دعوی خصوصی را صادر نکرد مدعی خصوصی در صورتی که ایفای حق خصوصی خود را بخواهد باید به محکمه حقوق رجوع نماید». | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||