درآمدی بر نقشِ دولت در فرآیند مشارکت¬پذیری مردم: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «درآمدی بر نقشِ دولت در فرآیند مشارکت¬پذیری مردم نام مقاله ای از حسین رحمت اللهی و احسان آقا محمد آقایی بوده که در شماره سوم دوره پنجم (زمستان 1392) مجله علمی مطالعاات حقوقی منتشر شده است. == چکیده == انگارة مشارکت مردم در ادارة امور کشور، قدمتی به...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
درآمدی بر نقشِ دولت در فرآیند مشارکت¬پذیری مردم نام مقاله ای از حسین رحمت اللهی و احسان آقا محمد آقایی بوده که در شماره سوم دوره پنجم (زمستان 1392) مجله علمی مطالعاات حقوقی منتشر شده است.
'''درآمدی بر نقشِ دولت در فرآیند مشارکت¬پذیری مردم''' نام مقاله ای از [[حسین رحمت اللهی]] و [[احسان آقا محمد آقایی]] بوده که در شماره سوم دوره پنجم (زمستان 1392) [[مجله علمی مطالعاات حقوقی]] منتشر شده است.


== چکیده ==
== چکیده ==
انگارة مشارکت مردم در ادارة امور کشور، قدمتی به دیرینگی نخستین نمودهای زیستِ گروهی بشر دارد.صرف­ نظر از تبارشناسی ایدة مشارکت، برداشت خاص آن (مشارکت سیاسی)،محصول زایش فکر دموکراسی در دوران جدید و به رسمیت شناختن حق حاکمیت یکایک انسا­ن­ها در تعیین سرنوشت سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خویش است. امروزه این حقیقتِ تاریخی گویای آن است که شهروندان حق دارند آزادانه یا به واسطة میثاقی که با دولت دارند، در تصمیم­گیری­ها و مدیریت سیاسی جامعه­ مشارکت نمایند. اهمیت موضوع تا جایی است که اکثر نظام­های حاکمیتی برای پرهیز از بحران مشارکت، به بومی­سازی و سازمان­دهی حقوقی مشارکت در عرصة داخلی و بین­المللی روی آورده و دریافته­اند که هرچه به حضور مردم در تعیین سرنوشت خویش بها دهند، چهرة مطلوبی از خود ظاهر می­کنند و هرچه نسبت به پذیرش حق مشارکت مردم سخت­گیری و تحریم روا دارند، سیمایی مشارکت­ ناپذیر از خویش، به نمایش گذارده­اند. از این رو، اتخاذ رفتار مناسب دولت در قبال مشارکت شهروندان با باور به انتقال­ پذیری قدرت، می­تواند معیاری مهم در درجة مشروعیت دولت­ها تلقی شود. بر این اساس، دولت نقشی اثربخش در فرآیند مشارکت­پذیری مردم و ایجاد جامعة مشارکتی دارد که بر بنیاد هنجارینِ بند هشتم اصل سوم قانون اساسی، در ساحت­های فرهنگی، اقتصادی و سیاسی­- اجتماعی، بدان فعلیت می­بخشد.  
انگاره مشارکت مردم در اداره امور کشور، قدمتی به دیرینگی نخستین نمودهای زیستِ گروهی بشر دارد.صرف­ نظر از تبارشناسی ایدة مشارکت، برداشت خاص آن (مشارکت سیاسی)،محصول زایش فکر دموکراسی در دوران جدید و به رسمیت شناختن حق حاکمیت یکایک انسا­ن­ها در تعیین سرنوشت سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خویش است. امروزه این حقیقتِ تاریخی گویای آن است که شهروندان حق دارند آزادانه یا به واسطة میثاقی که با دولت دارند، در تصمیم ­گیری ­ها و مدیریت سیاسی جامعه­ مشارکت نمایند. اهمیت موضوع تا جایی است که اکثر نظام­ های حاکمیتی برای پرهیز از بحران مشارکت، به بومی­ سازی و سازمان­دهی حقوقی مشارکت در عرصه داخلی و بین ­المللی روی آورده و دریافته ­اند که هرچه به حضور مردم در تعیین سرنوشت خویش بها دهند، چهره مطلوبی از خود ظاهر می­ کنند و هرچه نسبت به پذیرش حق مشارکت مردم سخت­گیری و تحریم روا دارند، سیمایی مشارکت­ ناپذیر از خویش، به نمایش گذارده ­اند. از این رو، اتخاذ رفتار مناسب دولت در قبال مشارکت شهروندان با باور به انتقال­ پذیری قدرت، می­ تواند معیاری مهم در درجه مشروعیت دولت ­ها تلقی شود. بر این اساس، دولت نقشی اثربخش در فرآیند مشارکت­ پذیری مردم و ایجاد جامعه مشارکتی دارد که بر بنیاد هنجارینِ بند هشتم اصل سوم قانون اساسی، در ساحت­ های فرهنگی، اقتصادی و سیاسی­- اجتماعی، بدان فعلیت می ­بخشد.  


== کلید واژه ها ==
== کلید واژه ها ==
۱۱٬۹۹۳

ویرایش

منوی ناوبری