۱٬۳۳۳
ویرایش
(صفحهای تازه حاوی « در حقوق ایران برای تشکیل قرارداد به اراده دو طرف نیاز است در واقع ایجاب و قبول رکن شکلگیری یک قرارداد است و تراضی نامیده میشود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه مقالات همایش مالکیت ادبی-هنری و حقوق مرتبط|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=پژوهشگاه فرهنگ...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
در حقوق ایران برای تشکیل [[قرارداد]] به اراده دو طرف نیاز است در واقع [[ایجاب و قبول]] رکن شکلگیری یک قرارداد است و '''تراضی''' نامیده میشود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه مقالات همایش مالکیت ادبی-هنری و حقوق مرتبط|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=پژوهشگاه فرهنگ هنر و علوم ارتباطات|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6655204|صفحه=|نام۱=پژوهشگاه فرهنگ هنر|علوم ارتباطات|نام خانوادگی۱=|چاپ=1}}</ref> | |||
قرارداد و [[تعهد]] مخلوق اراده متعهد و متعهدله است، و توافق و تراضی آنان در قالب قرارداد مستقل یا شرط، درباره نیروی الزامآور قرارداد و ضمانت اجراهای تعهد ناشی قرارداد بر مبنای اصل حاکمیت اراده معتبر به نظر میرسد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی اصول قراردادها و تعهدات نظری و کاربردی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6655216|صفحه=|نام۱=سیدمرتضی|نام خانوادگی۱=قاسم زاده|چاپ=14}}</ref>{{پانویس}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} |
ویرایش