۱۱٬۹۲۲
ویرایش
نقش محدودکننده حُسن نیت در مذاکرات: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
←چکیده
(+ 12 categories using HotCat) |
(←چکیده) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== چکیده == | == چکیده == | ||
معمولاً انعقاد هرقراردادي منوط به انجام [[مذاکره]] بین طرفین رابطه و انعقاد [[قرارداد]] در صورت حصول [[توافق]] است. قبل از انعقاد قرارداداصل حاکم بر | معمولاً انعقاد هرقراردادي منوط به انجام [[مذاکره]] بین طرفین رابطه و انعقاد [[قرارداد]] در صورت حصول [[توافق]] است. قبل از انعقاد قرارداداصل حاکم بر رابطـه پـیش قـراردادي، [[اصل آزادی قرارداد|آزادي]] طـرفین در ورود به مذاکره، ادامه آن و خروج از آن و تعقیب [[منفعت شخصی|منافع شخصی]] اسـت . آزادي مـذاکره و تعقیـب منافع شخصی همواره یکی ازاصول حاکم در حقوق قراردادها بوده است، ولی حاکمیت مطلق این اصول در مواردي منتهی به نتایج غیرقابل قبول میشود. ازاین روامروزه اطلاق ایـن اصـول از طریـق ابزارهاي مختلف حقوقی منجمله [[حسن نیت]]، انصاف، منـع [[سوءاستفاده|سوءاسـتفاده]] از حـق و ... محدودشـده است. این مقاله در نظردارد باروش توصیفی وتحلیلی نقش حسن نیت را در کنترل وتحدید اصل آزادي مذاکره موردبررسی قراردهد وبهاجمال میتوان گفت تحمیل [[مسئولیت]] برمبناي حسن نیت میتواند در ایجاد تعادل بین [[اصل آزادی مذاکره|اصل آزادي مذاکره]] و احترام به اعتماد اشـخاص در روابـط اجتمـاعی کمک کند. | ||
== کلیدواژه ها == | == کلیدواژه ها == | ||