ماده ۱۰۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۱۰۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری:''' رسیدگی به [[دادخواست]] [[اعاده دادرسی]] در صلاحیت شعبه صادرکننده حکم قطعی است. شعبه مذکور در ابتداء در مورد قبول یا رد این دادخواست [[قرار]] لازم را صادر می نماید و در صورت قبول دادخواست مبادرت به [[رسیدگی ماهوی]] می کند.

مطابق این ماده مرجع صالح برای رسیدگی به اعاده دادرسی شعبه صادر کننده [[رأی قطعی|حکم قطعی]] است. چنانچه [[حکم]] مورد اعتراض از [[شعب بدوی]] صادر و قطعیت یافته باشد دادخواست به شعب بدوی ارجاع می گردد و چنانچه رای از شعب تجدید نظر صادر شده باشد شعبه تجدید نظر صالح به رسیدگی خواهد بود. اما چنانچه شعب تجدید نظر رای شعبه بدوی را تایید نموده باشد گویی رای مذکور را خود شعبه تجدید نظر صادر کرده و شعبه مذکور صالح به رسیدگی در اعاده دادرسی می باشد. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=صلاحیت و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4689740|صفحه=|نام۱=غلامرضا|نام خانوادگی۱=مولابیگی|چاپ=1}}</ref>

[[رده: مواد قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری]]