رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره شرط پرداخت اضافه کار: تفاوت میان نسخه‌ها

در خصوص دادخواست شاکی دایر بر الزام طرف شکایت [اداره کل آموزش و پرورش استان گلستان] به پرداخت اضافه کاری با این توضیح که اظهار داشته از مهر ماه سال ۱۳۹۰ به سرپرستی سالن مجتمع ورزشی (غ.ت.) شهرستان ... منصوب شدم و به ازای ۶ روز در هفته به صورت یک شفیت، ۲۵ ساعت اضافه کاری به ما تعلق می گیرد که از مهرماه سال ۹۰ سه ماه آن پرداخت شده ولی از فروردین سال ۹۱ به ما گفته اند که اضافه کاری عوامل اجرایی قطع شده است. از آنجایی که مدیران و معاونان مدرسه حق مسئولیت دریافت می کنند، به ما ۲۵ ساعت اضافه کاری را جهت جبران حق مدیریت و مسئولیت پرداخت کنند. طرف شکایت در لایحه دفاعیه به شماره ... مرقوم داشته: پرداخت اضافه کاری تنها در قبال انجام کار خارج از ساعات اداری با نظر و تأیید بالاترین مقام دستگاه و حداکثر تا سقف اعتبارات تعیین شده قابل پرداخت می باشد و تعیین ساعات اضافه کار در شیوه نامه های مربوطه، بیشتر تعیین کننده سقف حداکثر ساعات اضافه کار است و پرداخت آن مطابق با ساعات پیش بینی شده الزام آور نبوده، بلکه با توجه به میزان اعتبارات تخصیص یافته پرداخت می گردد. با توجه به مراتب مذکور، اینکه به استناد ماده ۹۹ قانون مدیریت خدمات کشوری، پرداخت اضافه کاری تنها در قبال انجام کار اضافی در ساعات غیر اداری مجاز می باشد، الزام قانونی بر اجابت خواسته وجود ندارد، شکایت غیر وارد تشخیص و به استناد مواد ۷ و ۴۸ قانون دیوان عدالت اداری مصوب ۱۳۸۵ حکم به رد دادخواست صادر و اعلام می شود. رأی صادره قطعی است.