ماده ۲۶ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(افزودن رویه ی قضایی)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۵: خط ۳۵:


همچنین، [[حکم]] شماره ۱۰۸۴ مورخ ۱۳۲۱/۰۴/۱۶ بیان می‌دارد: «[[قرار|قراری]] که دادگاه استان مبنی بر عدم صلاحیت خود صادر می‌کند اصولاً از طرف [[متهم]] قابل [[فرجام]] نیست».<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اسناد و دعاوی تجاری (جلد سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1380|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3096204|صفحه=|نام۱=توفیق|نام خانوادگی۱=عرفانی|چاپ=1}}</ref>
همچنین، [[حکم]] شماره ۱۰۸۴ مورخ ۱۳۲۱/۰۴/۱۶ بیان می‌دارد: «[[قرار|قراری]] که دادگاه استان مبنی بر عدم صلاحیت خود صادر می‌کند اصولاً از طرف [[متهم]] قابل [[فرجام]] نیست».<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اسناد و دعاوی تجاری (جلد سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1380|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3096204|صفحه=|نام۱=توفیق|نام خانوادگی۱=عرفانی|چاپ=1}}</ref>
*[[رای وحدت رویه شماره 23 مورخ 1352/03/30 هیات عمومی دیوان عالی کشور(صلاحیت محاکم در رسیدگی به دعاوی در صورت انتزاع محل وقوع بزه از یک حوزه قضایی...)]]
*[[رای وحدت رویه شماره 735 مورخ 1393/8/20 هیات عمومی دیوان عالی کشور]]
*[[رای وحدت رویه شماره 735 مورخ 1393/8/20 هیات عمومی دیوان عالی کشور]]


منوی ناوبری