رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره اعلام تعارض در آراء صادر شده از شعب دیوان عدالت اداری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره اعلام تعارض در آراء صادر شده از شعب دیوان عدالت اداری'''{{جعبه اطلاعات آراء هیات عمومی دیوان عدالت اداری|موضوع=اعلام تعارض در آراء صادر شده از شعب دیوان عدالت اداری|شاکی=داریوش تقی زاده و مهدی دوستعلی|کلاسه پرونده=۹۲/۹۸۸_۹۸۶|تاریخ رأی=دوشنبه ۱۴ بهمن ۱۳۹۲|شماره دادنامه=۸۷۷_۸۷۶}}مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری

گردش کار: آقای داریوش تقی زاده به موجب درخواستی که به شماره ۱۴۸۳-۱۶/۷/۱۳۹۱ ثبت دفتر اندیکاتور هیأت عمومی دیوان عدالت اداری شده اعلام کرده است که:

با سلام و احترام به استحضار می رساند از آنجا که در خصوص دادنامه های مربوط به حقوق و مزایای اشخاصی که با اشعه سر و کار دارند صادر شده است، تعدادی از شعب پرداخت فوق العاده کار با اشعه تا میزان ۵۰% از جمله فوق العاده جذب را تا تاریخ ۱/۱/۱۳۸۸ صادر کرده اند که شاید استدلال ماده ۶۸ بند ۳ قانون مدیریت خدمات کشوری باشد که بند ۳ ماده ۶۸ فقط فوق العاده سختی کار را اعلام کرده است و سختی کار در مراکز درمانی از جمله بیمارستانها شامل شیفتهای شب و عصر است که ربطی به پرداخت فوق العاده کار با اشعه تا میزان ۵۰% را ندارد از طرفی بند ج ماده ۱۳۵ قانون ب

 

 

ت مؤید این موضوع است و تعدادی از شعب دیوان تاریخ را اعلام نکرده اند و کارکنان که کار با اشعه را انجام می دهند مستحق پرداخت فوق العاده کار با اشعه را به میزان ۵۰% بعد از تاریخ ۱/۱/۱۳۸۸ می دانند و این که اکثر مراکز درمانی که با اشعه سر و کار دارند بعد از تاریخ ۱/۱/۱۳۸۸ نیز فوق العاده را پرداخت می نمایند و اینک در این خصوص دادنامه صادر شده از شعبه سوم به شماره ۹۱۰۹۹۷۰۹۰۰۳۰۰۳۲۵ موضوع کلاسه پرونده ۴۵۱۰۲ به نام آقای ابراهیم فلاحی که پرداخت حقوق و مزایا را تا تاریخ ۱/۱/۱۳۸۸ اعلام کرده اند و دادنامه صادر شده از شعبه ۲۱ دیوان عدالت به شماره ۹۰۰۹۹۸۰۹۰۰۰۴۴۹۴۸ و شماره دادنامه ۹۱۰۹۹۷۰۹۰۲۱۰۰۰۶۶ و موضوع کلاسه پرونده ۹۱۰۹۹۷۰۹۰۲۱۰۰۳۲۸ موضوع کلاسه پرونده ۴۴۹۵۸ تاریخ ۱/۱/۱۳۸۸ را اعلام نکرده اند و این موضوع باعث می شود اشخاصی که در یک مکان با اشعه کار می کنند مزایا و فوق العاده تا میزان ۵۰% دریافت نمایند و تعداد دیگری که تاریخ ۱/۱/۱۳۸۸ در دادنامه مربوط به آنها قید شده مزایا و فوق العاده تا میزان ۵۰% دریافت ننمایند که موجب اختلاف می شود لذا تقاضای رسیدگی در هیأت عمومی دیوان و ایجاد وحدت رویه را در این خصوص دارد

 

متعاقبا آقای مهدی دوستعلی به موجب درخواستی که به شماره ۱۸۵۴- ۲۴/۸/۱۳۹۱ ثبت دفتر اندیکاتور هیأت عمومی دیوان عدالت اداری شده اعلام کرده است که:

 

احتراما، اینجانب مهدی دوستعلی، کاردان رادیولوژی، کارمند رسمی سازمان تأمین اجتماعی می باشم که در خصوص پرداخت کامل حق اشعه به میزان ۵۰% حقوق و مزایای کامل، شامل کسورات بازنشستگی شکایت کرده بودم که شعبه نهم دیوان عدالت اداری طبق رأی پیوست شماره ۱۹۳۹- ۲۱/۶/۱۳۹۱ شکایت اینجانب را وارد دانسته، اما برای استحقاق آن، زمان پایان ۱/۱/۱۳۸۸ تعیین کرده است در حالی که از ۱/۱/۱۳۸۸ به بعد اینجانب در سازمان تأمین اجتماعی مشغول به کار بوده ام و سازمان تأمین اجتماعی نیز امتیاز ومبلغ حق اشعه اینجانب را طبق قانون خدمات کشوری به صورت کامل پرداخت نکرده است از طرفی رأیی که در مورد همکاران مشابه اینجانب صادر شده از جمله رأی شماره ۱۷۲۷- ۱۵/۱۲/۱۳۸۹ شعبه ۱۶ دیوان و رأی شماره ۲۷۵۸- ۲۲/۱۲/۱۳۹۰ شعبه ۱۲ دیوان و رأی شماره ۲۵۰۱- ۱۸/۱۲/۱۳۸۹ شعبه ۱۵ دیوان و رأی شماره ۰۰۰۰۴-۱۵/۱/۱۳۹۰ شعبه ۱۵ دیوان و بسیاری آراء مشابه، بدون تعیین زمان خاصی برای استحقاق بوده است

 

الف: شعبه سوم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره ۹۰۰۹۹۸۰۹۰۰۰۴۵۱۰۲ با موضوع دادخواست آقای ابراهیم فلاحی شاه آباد به طرفیت سازمان تأمین اجتماعی و به خواسته پرداخت حق اشعه موضوع بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه به موجب دادنامه شماره ۹۱۰۹۹۷۰۹۰۰۳۰۰۳۲۵- ۳۰/۱/۱۳۹۱، مفادا به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

با توجه به اوراق و محتویات پرونده و مضمون لایحه طرف شکایت، نظر به این که بر طبق بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب سال ۱۳۶۸ مقرر شده است که تا ۵۰% حقوق ومزایا به عنوان فوق العاده کار با اشعه به کسانی که به طور مستمر با اشعه سر وکار دارند پرداخت شود بنابراین تفکیک یا استثناء بعضی از مزایا در محاسبه و پرداخت و فوق العاده مذکور وجاهت قانونی ندارد لذا با وارد دانستن شکایت مطروح به الزام خوانده به محاسبه و پرداخت فوق العاده کار با اشعه به شاکی تا میزان ۵۰% حقوق و مزایا از جمله فوق العاده جذب از تاریخ استحقاق قانونی تا ۱/۱/۱۳۸۸ حکم صادر و اعلام می شود

ب: شعبه بیست و یکم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره ۹۰۰۹۹۸۰۹۰۰۰۴۴۹۴۸ با موضوع دادخواست خانم لیلا شمس پور با وکالت آقای داریوش تقی زاده به طرفیت سازمان تامین اجتماعی و به خواسته پرداخت حق اشعه موضوع بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه از تاریخ استخدام به بعد به موجب دادنامه شماره ۹۱۰۹۹۷۰۹۰۲۱۰۰۰۶۶-۲۳/۱/۱۳۹۱، مفادا به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

در خصوص دعوای خانم لیلا شمس پور با وکالت آقای داریوش تقی زاده به طرفیت سازمان تأمین اجتماعی به خواسته فوق نظر به این که وفق بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب ۲۰/۱/۱۳۶۸ مجلس شورای اسلامی تمامی ادارات که به نحوی با پرتوهای یونساز در ارتباط می باشند موظف به پرداخت تا ۵۰% حقوق و مزایا به عنوان فوق العاده کار با اشعه افرادی که به طور مستمر با اشعه سر وکار دارند بر طبق آیین نامه های مربوط می باشند و شاکی مدعی است در پرداخت غیر از فوق العاده شغل سایر مزایای مستمر مشمول کسور بازنشستگی گنجانده نشده است لذا مستندا به ماده ۲۰ قانون حفاظت با وارد دانستن شکایت به احتساب مابه التفاوت آن بر اساس حقوق و مزایا حکم صادر و اعلام می گردد

 

ج: شعبه نهم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره ۹۰۰۸۹۸۰۹۰۰۰۰۴۵۰۹ باموضوع دادخواست آقای مهدی دوستعلی به طرفیت سازمان تأمین اجتماعی استان کردستان و به خواسته برقراری حق اشعه به میزان ۵۰% کل حقوق ومزایای مستمر و غیر مستمر به موجب دادنامه شماره ۹۱۰۹۹۷۰۹۰۰۹۰۱۹۳۹- ۲۱/۶/۱۳۹۱، مفادا به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

 

با توجه به اوراق و محتویات پرونده نظر به این که به موجب بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب سال ۱۳۶۸ مجلس شورای اسلامی مقرر شده است که تا ۵۰% حقوق ومزایا به عنوان فوق العاده کار با اشعه به کسانی که به طور مستمر با اشعه در تماس هستند پرداخت شود و آراء وحدت رویه شماره ۳۷۱- ۱۰/۸/۱۳۸۳ و ۱۴۶۶ الی ۱۴۶۸ مورخ ۱۲/۱۲/۱۳۸۶ و ۶۹۳- ۲۲/۱۰/۱۳۸۷ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری نیز مفید این معنا است، بنابراین تفکیک یا استثنای بعضی از مزایا در محاسبه و پرداخت فوق العاده حق اشعه فاقد وجاهت قانونی است

علی هذا مستندا به مواد ۷ و ۱۳ و ۱۴ قانون دیوان عدالت اداری با وارد دانستن شکایت به الزام مشتکی عنه به محاسبه و پرداخت فوق العاده کار با اشعه به شاکی تا میزان ۵۰% حقوق و مزایا مشمول کسورات بازنشستگی از تاریخ استحقاق تا مورخ ۱/۱/۱۳۸۸ حکم صادر و اعلام می شود

د: شعبه شانزدهم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره ۸۹۰۹۹۸۰۹۰۰۰۶۴۱۰۰ با موضوع دادخواست آقای محمد ژیان به طرفیت سازمان تأمین اجتماعی و به خواسته پرداخت حق اشعه موضوع بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه از تاریخ استخدام به موجب دادنامه شماره ۸۹۰۹۹۷۰۹۰۱۶۰۱۷۲۷- ۱۵/۱۲/۱۳۸۹، مفادا به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

 

 

نسبت به آینده است و به ماقبل تسری ندارد ادعای شاکی را مطابق

 

 

صدرالذکر از تاریخ ۱۲/۱۲/۱۳۸۶ به بعد وارد تشخیص و به پرداخت مابه التفاوت مزایای فوق العاده کار با اشعه در صورت احراز استمرار اشتغال به کار با اشعه وفق بند ۴ ماده ۲۰ و با رعایت آیین نامه مربوط ( حسب مورد در گروه های الف و ب اشتغال داشته) حکم صادر و اعلام می شود و در خصوص مابقی خواسته های شاکی از تاریخ استخدام و پرداخت حق الوکاله وکیل و سایر خسارات به لحاظ این که خواسته دیگر شاکی فاقد مبنای قانون است، به رد شکایت حکم صادر و اعلام می شود

ه: شعبه دوازدهم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره ۹۰۰۹۹۸۰۹۰۰۰۴۳۵۶ با موضوع دادخواست خانم فاطمه فتحی به طرفیت سازمان تأمین اجتماعی و به خواسته پرداخت حق اشعه به موجب دادنامه شماره ۹۰۰۹۹۷۰۹۰۱۲۰۲۷۵۸- ۲۲/۱۲/۱۳۹۰، مفادا به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

نظر به محتویات پرونده و با توجه به این که شاکی بعد از اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری در سازمان مشتکی عنه استخدام و در بخش رادیولوژی درمانگاه تأمین اجتماعی بیجار مشغول به کار شده است، بنابراین مشمول بند ۳ ماده ۶۸ قانون صدرالذکر می شود که ۱۰۰۰ امتیاز قایل شده است و حسب تبصره ذیل ماده ۷۶ قانون مذکور جزء فوق العاده های مستدل تلقی می شود و با توجه به این که در قبال شکایت شاکی سازمان مشتکی عنه دفاع موثر و موجهی به عمل نیاورده است، لذا شکایت شاکی در محدوده بند ۳ ماده ۶۸ قانون مدیریت خدمات کشوری وارد تشخیص و به حقانیت وی حکم صادر و اعلام می شود

و: شعبه پانزدهم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره ۸۹۰۹۹۸۰۹۰۰۰۶۴۳۵۷ با موضوع دادخواست آقای شهاب محمدی به طرفیت سازمان تأمین اجتماعی و به خواسته الزام به پرداخت کامل حق اشعه موضوع بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه، به موجب دادنامه شماره ۸۹۰۹۹۷۰۹۰۱۵۰۲۵۰۱- ۱۸/۱۲/۱۳۸۹، مفادا به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

شکایت شاکی دایر به الزام سازمان طرف شکایت به پرداخت حق اشعه موضوع بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه به شرح دادخواست با توجه به مستندات ارائه شده وارد و در خور پذیرش است، زیرا بند ۴ ماده ۲۰ قانون مذکور از حیث پرداخت حق اشعه مطلق بوده و شامل حقوق و مزایای متعلقه می باشد و استثناء بخشی از مزایای مستمر در تعیین حق اشعه فاقد توجیه قانونی است

 

لذا شکایت مطروح را وارد تشخیص داده رأی به الزام طرف شکایت به محاسبه و پرداخت ۵۰% حقوق و مزایای مستمر از جمله فوق العاده جذب در حق شاکی صادر و اعلام می نماید

ز: شعبه پانزدهم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره ۸۹۰۹۹۸۰۹۰۰۰۶۴۹۸۷ با موضوع دادخواست خانم بهاره مردوخی به طرفیت سازمان تأمین اجتماعی و به خواسته الزام به پرداخت کامل حق اشعه موضوع بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه به موجب دادنامه شماره ۹۰۰۹۹۷۰۹۰۱۵۰۰۰۰۴-۱۵/۱/۱۳۹۰، مفادا به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:

شکایت شاکی دایر بر الزام سازمان طرف شکایت به پرداخت حق اشعه موضوع بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه به شرح دادخواست، با توجه به مستندات ارائه شده وارد و درخور پذیرش است زیرا بند ۴ ماده ۲۰ قانون مذکور از حیث پرداخت حق اشعه مطلق بوده و شامل حقوق و مزایای متعلقه می باشد و استثناء بخشی از مزایای مستمر در تعیین حق اشعه فاقد توجیه قانونی است

لذا شکایت را وارد تشخیص داده به الزام طرف شکایت به محاسبه و پرداخت ۵۰% حقوق و مزایای مستمر از جمله فوق العاده جذب در حق شاکی حکم صادر و اعلام می دارد

هیأت عمومی دیوان عدالت اداری

 

معاون قضایی دیوان عدالت اداری

کدمنبع: 8730