ماده ۱۷۱ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۱۷۱ قانون آیین دادرسی مدنی''': سرایدار، [[خادم]]، [[کارگر]] و به‌طور کلی هر [[امین]] دیگری، چنانچه پس از ده روز از تاریخ [[ابلاغ]] [[اظهارنامه]] [[مالک]] یا مأذون از طرف مالک یا کسی که [[حق]] [[مطالبه]] دارد مبنی بر مطالبه [[مال غیر منقول|مال]] امانی، از آن رفع [[تصرف]] ننماید، متصرف عدوانی محسوب می‌شود.

تبصره - دعوای [[تخلیه]] مربوط به [[معامله با حق استرداد|معاملات با حق استرداد]] و [[معامله رهنی|رهنی]] و [[معامله شرطی|شرطی]] و نیز در مواردی که بین صاحب مال و امین یا متصرف [[قرارداد]] و شرایط خاصی برای تخلیه یا استرداد وجود داشته باشد، مشمول مقررات این ماده نخواهند بود.

* [[ماده ۱۷۷ قانون آیین دادرسی مدنی]]

* [[ماده ۱۰ قانون اصلاح قانون جلوگیری از تصرف عدوانی مصوب ۱۳۵۲]]

[[خادم]]: یعنی نوکر، کلفت، باغبان، [[منشی]]، [[مباشر]] و [[متصدی]] امور کسی. به بیان دیگر خادم کسی است که به فرمان [[مخدوم]] عمل کرده و [[اجرت]] دریافت می‌کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=329656|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref>

[[دعوای تخلیه|دعاوی تخلیه]]: هر [[دعوا|دعوایی]] که در رابطه با [[تخلیه]] و [[خلع ید]] از اعیان [[مال غیرمنقول|غیرمنقول]] باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=330540|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref>

در [[ماده ۱۵۸ قانون آیین دادرسی مدنی]] یکی از شرایط عدوانی بودن [[تصرف]] آن است که [[متصرف]] عدوانی بدون [[رضایت]] [[مدعی]] بر [[مال غیر منقول|مال]] سلطه یافته باشد اما در این ماده مصادیقی بیان می‌شود که مال از ابتدا با رضایت صاحب آن به تصرف متصرف داده شده‌است اما تحت شرایطی [[ید امانی]] متصرف به ید عدوانی تبدیل و رسیدگی مطابق قوانین این فصل صورت می‌گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=458172|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref> [[ماده ۱۷۱ قانون آیین دادرسی مدنی]] نسبت به یکی از شایع‌ترین مواردی که متصرف مال، امین محسوب می‌شود، یعنی [[مستأجر]]، سکوت اختیار کرده و رابطه استیجاری را مطلقاً از شمول مقررات دعاوی تصرف عدوانی خارج نموده‌است و عدوانی قلمداد نمودن تصرفات مستأجر، با ابلاغ اظهارنامه مطالبه [[عین مستاجره]] را منتفی دانسته‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد اول) (دوره پیشرفته)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1379492|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=24}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1249000|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref> در نهایت، شایان ذکر است با توجه به [[ماده ۱۵۸ قانون آیین دادرسی مدنی]] منظور از مال امانی در این ماده، [[مال غیرمنقول|اموال غیرمنقول]] امانی می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=571056|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref>