اعتراض ثالث اجرایی: تفاوت میان نسخه‌ها

مواد [[ماده 146 قانون اجرای احکام مدنی|146]] و [[ماده 147 قانون اجرای احکام مدنی|147 قانون اجرای احکام مدنی]] زیر عنوان [[اعتراض شخص ثالث]] به بیان شیوه اعتراض شخص ثالث به [[توقیف اموال]] محکوم علیه و نحوه رسیدگی به آن بدون شخص ثالث متعرض اصل حکم شود، اختصاص یافته است. این‌گونه اعتراض در مقابل اعتراض شخص ثالث به حکم (اعتراض حکمی) به '''اعتراض ثالث اجرایی''' مشهور است.<ref name=":0">{{Cite journal|title=مرجع صالح رسیدگی به اعتراض ثالث اجرایی در موارد صدور نیابت؛ معطی نیابت یا مجری نیابت؟ توجیه و نقد رای وحدت رویه شماره 802 دیوان عالی کشور (1399/09/18)|url=https://analysis.illrc.ac.ir/article_712075.html|journal=[[دوفصلنامه نقد و تحلیل آراء قضایی]]|date=1402|issn=2821-1790|pages=369–387|volume=2|issue=4|doi=10.22034/analysis.2023.2007830.1057|language=fa|first=شاه|last=حسینی|last2=رضا}}</ref> به عبارت دیگر هرگاه نسبت به [[مال منقول]] یا [[مال غیرمنقول|غیرمنقول]] یا [[وجه]] نقدِ توقیف شده، [[شخص ثالث]] اظهار [[حق|حقی]] نماید اگر ادعای مزبور مستند به [[حکم قطعی]] یا [[سند رسمی]] باشد که تاریخ آن مقدم بر تاریخ توقیف است، توقیف رفع می‌شود در غیر این صورت [[عملیات اجرایی]] تعقیب می‌گردد و [[مدعی]] حق برای جلوگیری از عملیات اجرایی و اثبات ادعای خود می‌تواند به [[دادگاه]] شکایت کند.<ref>[[ماده 146 قانون اجرای احکام مدنی]]</ref>