۱۴٬۹۶۸
ویرایش
شرکت تضامنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
[[ماده ۱۲۴ قانون تجارت]]، بیان می‌دارد:«مادام که [[شرکت تضامنی]] منحل نشده مطالبه قروض آن باید از خود [[شرکت تضامنی|شرکت]] به عمل آید و پس از [[انحلال شرکت|انحلال]] [[طلبکار|طلبکاران]] شرکت می‌توانند برای وصول مطالبات خود به هر یک از [[شریک|شرکاء]] که بخواهند یا به تمام آنها رجوع کنند و در هر حال هیچ‌یک از شرکاء نمی‌تواند به استناد اینکه میزان قروض شرکت از میزان [[سهام|سهم]] او در شرکت تجاوز می‌نماید از تأدیه قروض شرکت امتناع ورزد فقط در روابط بین شرکاء مسئولیت هر یک از آنها در تأدیه قروض شرکت به نسبت سرمایه خواهد بود که در شرکت گذاشته‌است آن هم در صورتی که در [[شرکت نامه|شرکتنامه]] ترتیب دیگری اتخاذ نشده باشد».<ref>[[ماده ۱۲۴ قانون تجارت]]</ref> برای مثال، اگر یکی از شرکای [[شرکت تضامنی]]، به اندازه یک هزارم سرمایه شرکت، سهم داشته و پس از [[انحلال شرکت]]، کل [[بدهی]] آن را پرداخت نموده باشد؛ در اینصورت [[حق]] دارد جهت مطالبه مبلغی که [[تأدیه]] نموده؛ به نسبت سهم هر یک از شرکا در مقابل کل سرمایه شرکت، به آنها مراجعه نماید.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق شرکت‌های تجاری|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=سمت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3256532|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=پاسبان|چاپ=7}}</ref> البته در این ماده قانونگذار، دقت کافی را به کار نبرده‌است؛ زیرا فقط درصورتی که [[دارایی شرکت]]، برای پرداخت دیون آن کافی نباشد؛ بستانکاران می‌توانند برای وصول طلب خود، به شرکا مراجعه نمایند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (مشتمل بر کلیه مباحث)|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2476660|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=حسنی|چاپ=5}}</ref> | [[ماده ۱۲۴ قانون تجارت]]، بیان می‌دارد:«مادام که [[شرکت تضامنی]] منحل نشده مطالبه قروض آن باید از خود [[شرکت تضامنی|شرکت]] به عمل آید و پس از [[انحلال شرکت|انحلال]] [[طلبکار|طلبکاران]] شرکت می‌توانند برای وصول مطالبات خود به هر یک از [[شریک|شرکاء]] که بخواهند یا به تمام آنها رجوع کنند و در هر حال هیچ‌یک از شرکاء نمی‌تواند به استناد اینکه میزان قروض شرکت از میزان [[سهام|سهم]] او در شرکت تجاوز می‌نماید از تأدیه قروض شرکت امتناع ورزد فقط در روابط بین شرکاء مسئولیت هر یک از آنها در تأدیه قروض شرکت به نسبت سرمایه خواهد بود که در شرکت گذاشته‌است آن هم در صورتی که در [[شرکت نامه|شرکتنامه]] ترتیب دیگری اتخاذ نشده باشد».<ref>[[ماده ۱۲۴ قانون تجارت]]</ref> برای مثال، اگر یکی از شرکای [[شرکت تضامنی]]، به اندازه یک هزارم سرمایه شرکت، سهم داشته و پس از [[انحلال شرکت]]، کل [[بدهی]] آن را پرداخت نموده باشد؛ در اینصورت [[حق]] دارد جهت مطالبه مبلغی که [[تأدیه]] نموده؛ به نسبت سهم هر یک از شرکا در مقابل کل سرمایه شرکت، به آنها مراجعه نماید.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق شرکت‌های تجاری|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=سمت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3256532|صفحه=|نام۱=محمدرضا|نام خانوادگی۱=پاسبان|چاپ=7}}</ref> البته در این ماده قانونگذار، دقت کافی را به کار نبرده‌است؛ زیرا فقط درصورتی که [[دارایی شرکت]]، برای پرداخت دیون آن کافی نباشد؛ بستانکاران می‌توانند برای وصول طلب خود، به شرکا مراجعه نمایند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (مشتمل بر کلیه مباحث)|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2476660|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=حسنی|چاپ=5}}</ref> | ||
همچنین، ذکر این نکته ضرورت دارد که هرگونه [[توافق]] بین شرکا، در رابطه با نحوه [[مسئولیت]] آنان در برابر بستانکاران شرکت، که برخلاف مقررات [[ماده ۱۲۴ قانون تجارت]] باشد؛ [[باطل]] است؛ زیرا اصل تضامن، از خصوصیات ذاتی شرکت تضامنی محسوب گردیده و [[آمره]] می‌باشد. در نتیجه، [[تراضی]] علیه آن، امکانپذیر نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تعاونی ها|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=سمت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3447124|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=حسنی|چاپ=5}}</ref> | همچنین، ذکر این نکته ضرورت دارد که هرگونه [[توافق]] بین شرکا، در رابطه با نحوه [[مسئولیت]] آنان در برابر بستانکاران شرکت، که برخلاف مقررات [[ماده ۱۲۴ قانون تجارت]] باشد؛ [[باطل]] است؛ زیرا اصل تضامن، از خصوصیات ذاتی شرکت تضامنی محسوب گردیده و [[آمره]] می‌باشد. در نتیجه، [[تراضی]] علیه آن، امکانپذیر نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تعاونی ها|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=سمت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3447124|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=حسنی|چاپ=5}}</ref> | ||
== ورشکستگی شرکت تضامنی == | |||
طبق [[ماده ۱۲۷ قانون تجارت]]، مشروط به اینکه [[دارایی شرکت]] تقسیم نشده باشد، به [[ورشکستگی]] [[شرکت تضامنی]] بعد از [[انحلال شرکت|انحلال]] نیز می‌توان حکم داد.<ref>[[ماده ۱۲۷ قانون تجارت]]</ref> منطقی است که [[قانونگذار]]، صدور [[حکم ورشکستگی]] پس از [[انحلال شرکت]] را، مشروط به عدم تقسیم دارایی شرکت نموده‌است. حکم مزبور را، باید به عنوان قاعده‌ای که منحصر به شرکت تضامنی نیست؛ پذیرفت. چراکه با تقسیم دارایی شرکت، حفظ [[شخصیت حقوقی]] آن، که برای [[تصفیه شرکت|تصفیه]] و تقسیم دارایی آن لازم بوده؛ دیگر معنایی ندارد. در واقع، زمانی که شرکت فاقد شخصیت حقوقی باشد؛ تقاضای ورشکستگی آن نیز، بی‌مورد است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (ورشکستگی و تصفیه امور ورشکسته)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=سمت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2265960|صفحه=|نام۱=ربیعا|نام خانوادگی۱=اسکینی|چاپ=13}}</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||