ماده ۲۸۶ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

== نکات توضیحی و تفسیری دکترین ==

بعد از صدور [[قرار اتیان سوگند]] در صورتی که [[اصحاب دعوا|طرفین]] حضور داشته باشند و [[شخص|شخصی]] که باید سوگند یاد کند مهلت نخواهد و مهیای اجرای قرار باشد، در همان جلسه اتیان سوگند صورت می‌گیرد و در صورت عدم حضور [[دادگاه]] تعیین وقت می‌نماید و طرفین را برای اجرای قرار دعوت می‌نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد دوم) (دادگاه‌های عمومی و انقلاب)|ترجمه=|جلد=|سال=1379|ناشر=پایدار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1181576|صفحه=|نام۱=سیدجلال الدین|نام خانوادگی۱=مدنی|چاپ=1}}</ref> علی القاعده اصل بر این است که دادگاه نمی‌تواند جلسه‌ای را که در آن [[قرار]] صادر کرده، برای ادای سوگند [[تجدید جلسه|تجدید]] کند مگر در موارد یاد شده.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1250288|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref> نکته‌ی دیگر آن که در صورتی که [[خواهان]] در جلسه سوگند حاضر نشود و [[خوانده]] درخواست رد قسم به وی را بنماید، نباید عدم حضور خواهان را [[نکول از حلف|نکول]] محسوب کرده و حکم به رد دعوای وی داد بلکه باید جلسه برای اتیان سوگند توسط خواهان، تجدید شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=560296|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> شایان ذکر است دادگاه پس از اتیان سوگند، هر گاه سوگند در همان دادگاه اداء شده باشد و اگر با انجام نیابت باشد پس از دریافت [[صورت مجلس|صورتمجلس]] اتیان سوگند، مطالب مربوط به اجرای سوگند را در جلسه دادگاه قرائت کرده و بر اساس آن [[حکم]] صادر می‌کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد دوم) (دادگاه‌های عمومی و انقلاب)|ترجمه=|جلد=|سال=1379|ناشر=پایدار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1181612|صفحه=|نام۱=سیدجلال الدین|نام خانوادگی۱=مدنی|چاپ=1}}</ref>

== منابع ==