شیوه های جدید هنجارگذاری در حقوق بین الملل: تفاوت میان نسخه‌ها

==چکیده==

امروزه بیش از هر زمان دیگری، حقوق بین الملل توجه بیشتری به مسایل فرا–حقوقی معطوف داشته است. اکنون، این توصیف که حقوق بین الملل مجموعه ای از هنجارهای الزام آوری است که کشورهای مستقل با اراده آزاد خود به آن متعهد می شوند، دیگر نمی تواند توصیف گر وضعیت فعلی هنجارگذاری های نوین در عرصه بین المللی باشد. در حال حاضر، حقوق بین الملل در وضعیت گذار و تحولی قرار دارد که هم بر اجزای سازنده بنیان و محتوی آن یعنی دولت ها، به عنوان خالقان انحصاری هنجارهای بین المللی تاثیر دارد و هم بر ماهیت الزام آور هنجارها. در این وضعیت معما گونه، حقوق بین الملل، فرآیند تمرکززدایی در هنجارگذاری بین المللی را تجربه می کند که در آن، هنجارگذاری اقلیم انحصاری دولت ها نیست و بازیگرانی نوپدیدی؛ از جمله نهادهای بین المللی و جامعه مدنی بین المللی، به نقشآفرینی موثر در آن اقلیم اهتمام دارند. افزون بر این، گرایش نوپیدای جامعه بین المللی به سمت اسناد نرم، بیش از پیش، مشهود است و با فاصله گرفتن از شکل ایده آل و سنتی هنجارهای الزام آور و سخت، زمینه برای همکاری و هماهنگی بیشتر در عرصه بین الملل فراهم آمده است. بنابراین، شاهد ظهور روزافزون طیف وسیعی از اسناد آرمان گرا، هماهنگ کننده یا تسهیل کننده به موازات نظام هنجاری الزام آوری هستیم که ماحصل توسعه حقوق بین الملل سنتی بوده است. رساله پیش رو تلاش دارد با تکیه بر مطالعات تاریخی–جامعه شناختی بین المللی، عوامل موثر بر شکل گیری شیوه های جدید هنجارگذاری را تشریح نموده و تصویری روشن از شیوه های جدیدی هنجارسازی های جدید ارایه دهد.