۲۱٬۴۴۴
ویرایش
ماده ۲ قانون صدور چک: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۲ قانون صدور چک:''' چک های صادر عهده بانک هایی که طبق قوانین ایران در داخل کشور دایر شده یا می شوند همچنین شعب آنها در خارج از کشور در حکم اسناد لازم الاجرا است و دارنده چک در صورت مراجعه به بانک و عدم دریافت تمام یا قسمتی از وجه آن به علت نبودن محل یا به هر دلیل دیگری که منتهی به برگشت چک و عدم پرداخت گردد می تواند طبق قوانین و آیین نامه های مربوط به اجرای اسناد رسمی وجه چک یا باقیمانده آن را از صادرکننده وصول نماید. | '''ماده ۲ قانون صدور چک:''' [[چک]] های صادر عهده بانک هایی که طبق قوانین ایران در داخل کشور دایر شده یا می شوند همچنین شعب آنها در خارج از کشور در حکم [[سند لازم الاجرا|اسناد لازم الاجرا]] است و دارنده چک در صورت مراجعه به بانک و عدم دریافت تمام یا قسمتی از وجه آن به علت نبودن محل یا به هر دلیل دیگری که منتهی به [[برگشت چک]] و عدم پرداخت گردد می تواند طبق قوانین و آیین نامه های مربوط به اجرای [[اسناد رسمی]] وجه چک یا باقیمانده آن را از صادرکننده وصول نماید. | ||
برای صدور اجراییه دارنده چک باید عین چک و گواهی نامه مذکور در ماده ۴ و یا گواهی نامه مندرج در ماده ۵ را به اجرای ثبت اسناد محل تسلیم نماید. | برای صدور [[اجراییه]] دارنده چک باید عین چک و گواهی نامه مذکور در [[ماده ۴ قانون صدور چک|ماده ۴]] و یا گواهی نامه مندرج در [[ماده ۵ قانون صدور چک|ماده ۵]] را به اجرای ثبت اسناد محل تسلیم نماید. | ||
اجراء ثبت در صورتی دستور اجرا صادر می کند که مطابقت امضای چک به نمونه امضای صادرکننده در بانک از طرف بانک گواهی شده باشد. | اجراء ثبت در صورتی دستور اجرا صادر می کند که مطابقت امضای چک به نمونه امضای صادرکننده در بانک از طرف بانک گواهی شده باشد. | ||