ماده ۲۴۲ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مواد مرتبط ==

* [[ماده ۲۰ قانون داوری تجاری بین‌المللی]]

* [[ماده ۶۴ قانون آیین دادرسی مدنی]]

مفاد این ماده در قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۲۹۰ مشابهی ندارد. لیکن در ذیل [[ماده ۴۰۷ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318|مواد ۴۰۷]] و [[ماده ۴۰۸ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸|۴۰۸ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸]] قانون بیان شده بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=روند نمای تقنینی قانون آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2798016|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=رفیعی|چاپ=1}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=558512|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref>

در خصوص این ماده، نکات زیر حائز اهمیت است:

این ماده بیانگر «[[استشهاد]]» است. استشهاد در لغت مصدر باب استفعال از ریشه «شهد» به معنای حضور طلبی، گواهی‌خواهی می‌باشد و در [[فقه]] به درخواست [[قاضی]] یا هر [[ذی نفع|ذینفع]] دیگری در [[دعوا]] از طریق قاضی برای حضور [[شاهد|گواه]] آگاه در نزد قاضی و ابراز مایعلم خود را استشهاد گویند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دانشنامه حقوق خصوصی (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=محراب فکر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4055496|صفحه=|نام۱=مسعود|نام خانوادگی۱=انصاری|نام۲=محمدعلی|نام خانوادگی۲=طاهری|چاپ=2}}</ref>  

* [[نظریه شماره 7/1401/1113 مورخ 1402/04/16 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تجدید جلسه رسیدگی به علت عدم توانایی خواهان در حاضر کردن گواه]]

{{پانویس|۲}}

{{مواد قانون آیین دادرسی مدنی}}

[[رده:مواد قانون آیین دادرسی مدنی]]

[[رده:دادرسی نخستین]]