ماده 298 قانون امور حسبی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده 298 قانون امور حسبی''': [[وصیت نامه]] وقتی معتبر است که تمام آن موجود باشد و ادعای فقدان وصیت نامه اعم از این که دعوای نسبت به تمام وصیت نامه یا قسمتی از آن باشد مسموع نیست.

== توضیح واژگان ==

وصیت نامه: [[سند|سندی]] است [[سند رسمی|رسمی]] یا عادی که در آن [[وصیت]] به [[مال]] و یا [[وصیت]] عهدی را نوشته باشند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6649756|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref>

به استناد ماده 298 [[قانون امور حسبی]]، شرط پذیرش وصیت نامه در محکمه این است که تمام وصیت نامه موجود باشد و ادعای فقدان وصیت نامه اعم از این که ادعای تلف یا اتلاف وصیت نامه شود و اعم از این که دعوا مربوط به تمام یا قسمتی از وصیت نامه باشد در دادگاه مسموع نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=کتاب آوا|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6649944|صفحه=|نام۱=محمدمجتبی|نام خانوادگی۱=رودیجانی|چاپ=1}}</ref>  

{{هوش مصنوعی (ماده)}}

# وصیت نامه باید به‌طور کامل موجود باشد تا معتبر شناخته شود.

# ادعای فقدان وصیت نامه قابل پذیرش نیست.

# تفاوتی ندارد ادعا درباره گم شدن تمام وصیت نامه یا بخشی از آن باشد؛ در هر صورت ادعا شنیده نمی‌شود.

== منابع ==

{{پانویس}}

[[رده:وصیت]]

[[رده:اعتبار وصیت نامه]]