۲۱٬۴۴۴
ویرایش
ماده ۴۳۰ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
ابرابزار
(متن اصلی) |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
هرگاه جهت اعاده دادرسی وجود اسناد و مدارکی باشد که مکتوم | هرگاه جهت اعاده دادرسی وجود اسناد و مدارکی باشد که مکتوم بوده، ابتدای مهلت از تاریخ وصول اسناد و مدارک یا اطلاع از وجود آن محاسبه می‌شود. تاریخ یادشده باید در دادگاهی که به درخواست رسیدگی می‌کند، اثبات گردد. | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
مشابه این ماده ذیل ماده | مشابه این ماده ذیل ماده ۵۳۲ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۲۹0 (699923)و همچنین ماده ۵۹۶ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ پیش‌بینی شده بود، ۶۹۹۹۲۲ تفاوت این ماده با ماده ۵۹۶ قانون آیین دادرسی مدنی سال ۱۳۱۸ در این است که در آن ماده فقط به وصول اسناد مکتوم اشاره شده بود، ولی در این ماده وصول یا اطلاع از وجود این اسناد مورد توجه قرار گرفته‌است. ۱۱۹۵۳۲/ | ||
== نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی و تفسیری دکترین == | ||
ظاهر این ماده به گونه ای است که مکتوم بودن سند را محقق دانسته و نیازی به اثبات ندارد و تنها تاریخ وصول | ظاهر این ماده به گونه ای است که مکتوم بودن سند را محقق دانسته و نیازی به اثبات ندارد و تنها تاریخ وصول آن‌ها باید ثابت شود. ۱۴۱۲۲۷/۹۶۲۶۹۸/ در این موارد ابتدای مهلت از تاریخ وصول اسناد و مدارک یا اطلاع از وجود آن محاسبه می‌شود مگر اینکه خلاف آن توسط خوانده دعوای اعاده دادرسی اثبات گردد. ۹۹۲۹۳۹/۱۴۴۰۲۰/ در صورتی که در استعلام از ادارات در زمان طرح دعوی اصلی اشتباهی رخ داده باشد و اکنون وجود مدرک نزد اداره مورد نظر کشف شده باشد این امر نیز مشمول اسناد و مدارک مکتوم می‌باشد. ۹۹۲۹۴۵/ | ||