۳۴٬۱۶۳
ویرایش
دیه لاله گوش: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
مستند شرعی این ماده را روایتی از امام صادق (ع) دانسته‌اند،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=منابع فقه شیعه ترجمه جامع احادیث الشیعه آیةاله سیدحسین بروجردی (جلد سی و یکم) (قصاص و دیات)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فرهنگ سبز|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2430612|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=اسماعیل تبار|نام۲=سیداحمدرضا|نام خانوادگی۲=حسینی|نام۳=مهدی|نام خانوادگی۳=حسینیان قمی|چاپ=1}}</ref> همچنین گوش را باید از اعضاء زوج بدن دانست که به موجب حدیث عام «ما کان فی الجسد منه اثنان ففیه نصف الدیه»<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در رویه قضایی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1557620|صفحه=|نام۱=سیدمحمدرضا|نام خانوادگی۱=حسینی|چاپ=3}}</ref> و نیز بسیاری از [[نص|نصوص]] دیگر موجب دیه کامل است، در این خصوص نیز میان گوش سالم و ناشنوا تفاوتی وجود ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دیات (دیه نفس، موجبات ضمان کیفری، دیات اعضا و منافع آنها، اعضایی که دیه مقدر دارند، دیه بر منافع اعضا، دیه زخم‌های سر و صورت)|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=دانشگاه تهران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=836332|صفحه=|نام۱=ابوالقاسم|نام خانوادگی۱=گرجی|چاپ=2}}</ref> همچنین عده ای بر مبنای قضاوت‌های حضرت علی (ع)، از میان بردن بخشی از گوش بجز نرمه را موجب [[دیه]] به نسبت تمام لاله گوش دانسته‌اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دیات (دیه نفس، موجبات ضمان کیفری، دیات اعضا و منافع آنها، اعضایی که دیه مقدر دارند، دیه بر منافع اعضا، دیه زخم‌های سر و صورت)|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=دانشگاه تهران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=836348|صفحه=|نام۱=ابوالقاسم|نام خانوادگی۱=گرجی|چاپ=2}}</ref> | مستند شرعی این ماده را روایتی از امام صادق (ع) دانسته‌اند،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=منابع فقه شیعه ترجمه جامع احادیث الشیعه آیةاله سیدحسین بروجردی (جلد سی و یکم) (قصاص و دیات)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فرهنگ سبز|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2430612|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=اسماعیل تبار|نام۲=سیداحمدرضا|نام خانوادگی۲=حسینی|نام۳=مهدی|نام خانوادگی۳=حسینیان قمی|چاپ=1}}</ref> همچنین گوش را باید از اعضاء زوج بدن دانست که به موجب حدیث عام «ما کان فی الجسد منه اثنان ففیه نصف الدیه»<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در رویه قضایی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1557620|صفحه=|نام۱=سیدمحمدرضا|نام خانوادگی۱=حسینی|چاپ=3}}</ref> و نیز بسیاری از [[نص|نصوص]] دیگر موجب دیه کامل است، در این خصوص نیز میان گوش سالم و ناشنوا تفاوتی وجود ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دیات (دیه نفس، موجبات ضمان کیفری، دیات اعضا و منافع آنها، اعضایی که دیه مقدر دارند، دیه بر منافع اعضا، دیه زخم‌های سر و صورت)|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=دانشگاه تهران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=836332|صفحه=|نام۱=ابوالقاسم|نام خانوادگی۱=گرجی|چاپ=2}}</ref> همچنین عده ای بر مبنای قضاوت‌های حضرت علی (ع)، از میان بردن بخشی از گوش بجز نرمه را موجب [[دیه]] به نسبت تمام لاله گوش دانسته‌اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دیات (دیه نفس، موجبات ضمان کیفری، دیات اعضا و منافع آنها، اعضایی که دیه مقدر دارند، دیه بر منافع اعضا، دیه زخم‌های سر و صورت)|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=دانشگاه تهران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=836348|صفحه=|نام۱=ابوالقاسم|نام خانوادگی۱=گرجی|چاپ=2}}</ref> | ||
[[فقهای عامه]] معتقدند دیه دو گوش، معادل دیه کامل است، تنها از یکی از فقها این نظر مطرح | [[فقهای عامه]] معتقدند دیه دو گوش، معادل دیه کامل است، تنها از یکی از فقها این نظر مطرح شده است که در گوش، [[ارش]] وجود دارد؛ زیرا در این خصوص از سوی شارع، [[دیه مقدر|تقدیری]] آورده نشده است،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دیات (دیه نفس، موجبات ضمان کیفری، دیات اعضا و منافع آنها، اعضایی که دیه مقدر دارند، دیه بر منافع اعضا، دیه زخم‌های سر و صورت)|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=دانشگاه تهران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=836352|صفحه=|نام۱=ابوالقاسم|نام خانوادگی۱=گرجی|چاپ=2}}</ref> اما گروه نخست قطع بخشی از گوش را موجب ثبوت دیه به تناسب کل گوش می‌دانند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دیات (دیه نفس، موجبات ضمان کیفری، دیات اعضا و منافع آنها، اعضایی که دیه مقدر دارند، دیه بر منافع اعضا، دیه زخم‌های سر و صورت)|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=دانشگاه تهران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=836360|صفحه=|نام۱=ابوالقاسم|نام خانوادگی۱=گرجی|چاپ=2}}</ref> برخی از [[فقهای امامیه]] نیز دیه دو گوش را معادل دیه کامل و دیه هر یک از آن دو را برابر با نصف دیه کامل دانسته‌اند و معتقدند در این خصوص، نص یا فتوای مخالفی وجود ندارد،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه نظریات مشورتی فقهی در امور کیفری (جلد هفتم) (دیات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1394660|صفحه=|نام۱=معاونت آموزش|تحقیقات قوه قضاییه|نام خانوادگی۱=|چاپ=2}}</ref> لذا فقها در این خصوص صراحتاً بیان نموده‌اند که هر دو گوش، دارای دیه کامل و یکی از آنها دارای نصف دیه کامل | ||
است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=بررسی تطبیقی حقوق جزای اسلامی و قوانین عرفی (جلد سوم) (جرایم علیه تمامیت جسمانی اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=یادآوران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4989428|صفحه=|نام۱=عبدالقادر|نام خانوادگی۱=عوده|نام۲=حسن (ترجمه)|نام خانوادگی۲=فرهودی نیا|چاپ=1}}</ref> در این امر فرقی میان گوش شنوا و ناشنوا وجود ندارد،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ترجمه مباحث حقوقی شرح لمعه|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2175064|صفحه=|نام۱=اسداله|نام خانوادگی۱=لطفی|چاپ=4}}</ref> همچنین در فرض بریده شدن مقداری از گوش نظیر نصف، ربع یا ثلث نیز باید به همان میزان از دیه واجب شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=بررسی تطبیقی حقوق جزای اسلامی و قوانین عرفی (جلد سوم) (جرایم علیه تمامیت جسمانی اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=یادآوران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4989456|صفحه=|نام۱=عبدالقادر|نام خانوادگی۱=عوده|نام۲=حسن (ترجمه)|نام خانوادگی۲=فرهودی نیا|چاپ=1}}</ref> | است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=بررسی تطبیقی حقوق جزای اسلامی و قوانین عرفی (جلد سوم) (جرایم علیه تمامیت جسمانی اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=یادآوران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4989428|صفحه=|نام۱=عبدالقادر|نام خانوادگی۱=عوده|نام۲=حسن (ترجمه)|نام خانوادگی۲=فرهودی نیا|چاپ=1}}</ref> در این امر فرقی میان گوش شنوا و ناشنوا وجود ندارد،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ترجمه مباحث حقوقی شرح لمعه|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2175064|صفحه=|نام۱=اسداله|نام خانوادگی۱=لطفی|چاپ=4}}</ref> همچنین در فرض بریده شدن مقداری از گوش نظیر نصف، ربع یا ثلث نیز باید به همان میزان از دیه واجب شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=بررسی تطبیقی حقوق جزای اسلامی و قوانین عرفی (جلد سوم) (جرایم علیه تمامیت جسمانی اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=یادآوران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4989456|صفحه=|نام۱=عبدالقادر|نام خانوادگی۱=عوده|نام۲=حسن (ترجمه)|نام خانوادگی۲=فرهودی نیا|چاپ=1}}</ref> | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
===پیشینه=== | ===پیشینه=== | ||
در گذشته [[ماده 388 قانون مجازات اسلامی (مصوب 1370)]]، در این خصوص وضع شده بود و دارای ابهاماتی | در گذشته [[ماده 388 قانون مجازات اسلامی (مصوب 1370)]]، در این خصوص وضع شده بود و دارای ابهاماتی بود،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در آیینه آرای دیوانعالی کشور (قسمت سوم) (قصاص عضو و دیه اعضا)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2817052|صفحه=|نام۱=یداله|نام خانوادگی۱=بازگیر|چاپ=2}}</ref>این ماده برای پاره کردن گوش، ثلث دیه تعیین کرده بود. | ||
=== در قانون === | === در قانون === | ||
در حال حاضر | در حال حاضر پاره کردن نرمه گوش، مطابق ماده 601 قانون مجازات اسلامی (1392)، موجب یک نهم دیه کامل و در صورت بهبودی کامل، موجب ارش است. | ||
=== میزان دیه === | === میزان دیه === | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
مستند شرعی این حکم را پاره ای از روایات دانسته اند.<ref name=":0" /> | مستند شرعی این حکم را پاره ای از روایات دانسته اند.<ref name=":0" /> | ||
در خصوص قطع کردن نرمه گوش، گروهی از فقها آن را موجب ثلث دیه گوش دانسته اند، در فرض بریدن نصف آن نیز قائل به نصف ثلث دیه و به همین ترتیب شده اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=کاملترین مجموعه محشای قانون مجازات اسلامی مصوب 1392/02/01 (جلد سوم) (تطبیق با قانون مجازات اسلامی سابق|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=راه نوین|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4179804|صفحه=|نام۱=محمدحسین|نام خانوادگی۱=کارخیران|چاپ=1}}</ref> در خصوص پاره کردن نرمه گوش، نظر مخالفی نیز وجود دارد که میزان دیه را ثلث یک سوم دیه می داند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=712392|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref> همچنین گروهی معتقدند در خصوص میزان دیه سوراخ کردن گوش میان فقها اختلاف نظر وجود دارد، گروهی میزان دیه را در این خصوص معادل یک سوم دیه گوش دانسته | در خصوص قطع کردن نرمه گوش، گروهی از فقها آن را موجب ثلث دیه گوش دانسته اند، در فرض بریدن نصف آن نیز قائل به نصف ثلث دیه و به همین ترتیب شده اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=کاملترین مجموعه محشای قانون مجازات اسلامی مصوب 1392/02/01 (جلد سوم) (تطبیق با قانون مجازات اسلامی سابق|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=راه نوین|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4179804|صفحه=|نام۱=محمدحسین|نام خانوادگی۱=کارخیران|چاپ=1}}</ref> در خصوص پاره کردن نرمه گوش، نظر مخالفی نیز وجود دارد که میزان دیه را ثلث یک سوم دیه می داند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=712392|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref> همچنین گروهی معتقدند در خصوص میزان دیه سوراخ کردن گوش میان فقها اختلاف نظر وجود دارد، گروهی میزان دیه را در این خصوص معادل یک سوم دیه گوش دانسته اند،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در آیینه آرای دیوانعالی کشور (قسمت سوم) (قصاص عضو و دیه اعضا)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2817032|صفحه=|نام۱=یداله|نام خانوادگی۱=بازگیر|چاپ=2}}</ref> گروهی اما این نظر را دارای اشکال تلقی کرده، [[ظهور|اظهر]] را فقدان [[دیه مقدر|دیه مقدر شرعی]] دانسته و معتقد به پرداخت ارش هستند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ترجمه مبانی تکملةالمنهاج (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=خرسندی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3699668|صفحه=|نام۱=سیدابوالقاسم|نام خانوادگی۱=خویی|نام۲=علیرضا (ترجمه)|نام خانوادگی۲=سعید|چاپ=1}}</ref> | ||
== دیه فلج کردن لاله گوش == | == دیه فلج کردن لاله گوش == | ||
=== در قانون === | |||
[[ماده ۶۰۲ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)]]، در مورد دیه فلج کردن گوش و بریدن لاله گوش فلج می باشد. | |||
به نظر می رسد این ماده را باید منطبق بر قاعده کلی دانست که به موجب آن [[دیه فلج کردن عضو|فلج کردن هر عضو]]<nowiki/>ی موجب دو سوم دیه آن عضو و قطع کردن عضو فلج نیز موجب یک سوم دیه می شود،2811984 از سوی دیگر گروهی، مفاد این ماده را فقط شامل حالتی دانسته اند که گوش [[مجنی علیه]] به طور کامل فلج شده باشد، لذا فلج نسبی گوش، موجب ارش است2811988 همچنین چنانچه [[جنایت]] مورد بحث در این ماده، در اثر [[سرایت]]، موجب کر شدن مجنی علیه نیز شود، نباید قائل به [[تداخل در دیات|تداخل دیات]] بود، بلکه دیه گوش و [[دیه شنوایی]] باید جداگانه پرداخت شوند.4013304 | |||
===در فقه=== | |||
به نظر می رسد فقها، گوش کر را گوش غیر فلج تلقی نموده و لذا از میان بردن آن را موجب دیه کامل می دانند، اما خشک کردن آن را [[شلل]] آن گوش تلقی کرده اند، لذا اگر نرمه و خود گوش حالت خود را از دست داده و سست شوند، اما قوه شنوایی آنان همچنان باقی مانده باشد، باید چنین حالتی را مشمول ماده فوق دانست.4678384 برخی از فقها بر این باورند که اگر فرد جانی با وارد آوردن ضربه ای به گوش دیگری، آن را خشک کند به طوری که جریان خون در آن گوش قطع گردد، موجب وجوب دو سوم دیه گوش می شود، اگر بعد از شلل، گوش فرد مجنی علیه را قطع کند نیز موجب یک سوم دیه آن می شود.4179824 | |||
== دیه قطع لاله گوش با ظاهر شدن استخوان == | |||
=== در قانون === | |||
مطابق [[ماده ۶۰۳ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)]]، در این حالت، علاوه بر دیه لاله گوش، دیه [[موضحه]] نیز باید پرداخت شود. | |||
لاله گوش را باید عضوی جداگانه با [[منافع]] و ظاهر جداگانه خودش دانست، لذا قطع شدن آن به تنهایی دارای دیه مستقل است، همچنین پیدا شدن استخوان را نیز باید یک [[جراحت]] مستقل دانست و دیه آن را نیز به طور جداگانه پرداخت نمود،4013380 گروهی براساس مفهوم این ماده معتقدند در فرضی که لاله گوش قطع نگردد، اما پارگی آن باعث مشخص شدن استخوان شود، نباید آن را مشمول ماده فوق دانست.4013356 | |||
===در فقه === | |||
گروهی از فقها بر این باورند که اگر کسی گوش دیگری را به نحوی قطع نماید که استخوان مجنی علیه نیز نمایان شود، باید علاوه بر دیه قطع گوش، دیه موضحه را نیز پرداخت کند، به طوری که تداخل دیات در این خصوص اعمال نگردد.4179856 | |||
== ارش پاره کردن پرده گوش == | |||
===پیشینه=== | |||
در گذشته [[ماده 455 قانون مجازات اسلامی (مصوب 1370)]]، در این خصوص وضع شده بود.2108200 | |||
=== در قانون === | |||
مطابق [[ماده 605 قانون مجازات اسلامی (1392)]]، پاره کردن پرده گوش، موجب ارش است. | |||
پارگی پرده گوش از جمله مواردی است که برای آن دیه ای تعیین نشده است.2813584 برخی از حقوقدانان معتقدند پارگی پرده گوش، چنانچه درمان نشود، موجب یک سوم دیه گوش است و در فرض درمان شدن نیز موجب چهار درصد دیه کامل می باشد.2108204 گروهی نیز معتقدند به دلیل عدم تعیین دیه مقدر در این خصوص، باید ارش پارگی پرده گوش را را با جلب نظر [[کارشناس]] تعیین نمود.671236 از سوی دیگر باید تاکید نمود که در فرض از بین رفتن حس شنوایی در اثر پاره شدن پرده گوش، باید از بابت پارگی پرده گوش و نیز از بین رفتن حس شنوایی، دیه جداگانه پرداخت شود.1426112 | |||
===در رویه قضایی=== | |||
به موجب رأی 20/513/71 صادره از [[دیوان عالی کشور]]، در جنایتی که منتهی به پارگی پرده گوش شده است، باید ارش تعیین شود، لذا تعیین نصف دیه در مواردی نظیر از بین رفتن حس شنوایی اعمال می گردد و اعمال آن در خصوص پارگی پرده گوش، خلاف مقررات است.847784 | |||
== عدم تداخل دیات در دیه گوش == | |||
=== در قانون === | |||
ماده 606 قانون مجازات اسلامی (1392)، در خصوص عدم تداخل دیات در دیه گوش می باشد و به موحب آن در صورت سرایت آسیب وارده به گوش، به حس شنوایی یا استخوان، هر کدام [[دیه]] جداگانه ای دارد. | |||
این ماده، منطبق بر اصل عدم تداخل دیه اعضاء و [[دیه منافع|منافع]] است، لذا در فرضی که بریدن گوش، موجب زوال شنوایی نیز بشود، دیه قطع گوش و دیه زوال شنوایی به طور جداگانه باید از وی اخذ گردد،835584البته گروهی این قاعده را در جنایات طولی جاری نمی دانند، لذا در فرضی که جنایتی مسبب جنایت دیگر باشد، تداخل دیه ها روی می دهد،835588بر اساس ماده فوق، گروهی معتقدند قطع کردن لاله گوش دیگری اگر موجب از بین رفتن شنوایی او شود، دو جنایت جداگانه محسوب میشود، لذا این امر موجب [[قصاص]] جداگانه لاله گوش و زوال شنوایی وی نیز می شود.710028 | |||
===در فقه=== | |||
مستند فقهی لزوم اخذ دیه در فرض زوال قوه شنوایی را روایتی از امام صادق (ع) دانسته اند.2813524 | |||
برخی از فقها معتقدند در فرض بریدن گوش ها حتی اگر آسیبی به قوه شنوایی نیز وارد نشود، باید دیه کامل را از جانی اخذ نمود.4989484 گروهی از فقها نیز بیان نموده اند که اگر در اثر بریدن گوش مجنی علیه و سرایت این جنایت، شنوایی او نیز از میان رفته یا سنگین شود، علاوه بر دیه قطع لازم است دیه سلب شنوایی نیز به وی پرداخت شود و نباید قائل به تداخل دیات بود.4179840 | |||
===در رویه قضایی=== | |||
به موجب [[رأی وحدت رویه]] 16/743/70، از بین رفتن حس شنوایی هر دو گوش موجب دیه کامل می شود و علاوه بر آن باید دیه ضایعات دیگر را نیز محاسبه نمود.847792 | |||
== برابری گوش شنوا و ناشنوا یا معیوب در دیه گوش == | |||
=== در قانون === | |||
به این حکم در [[ماده ۶۰۴ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)|ماده 604 قانون مجازات اسلامی (1392)]] تصریح شده است. | |||
گروهی معتقدند با توجه به این که دیه تعیین شده در فصل مربوط به دیه لاله گوش، بیشتر برای از میان رفتن زیبایی ظاهری گوش است، چرا که حتی اگر چنین عیبی هم در یک گوش وجود داشته باشد، نمی توان آن را متوجه لاله سالم گوش دانست،671228 لذا سلامت یا عیب گوش از لحاظ شنوایی، تأثیری در احکام تعیین شده نخواهد داشت،712404 البته برخی از حقوقدانان بیان کرده اند که پرده گوش را نمی توان مشمول حکم این ماده دانست.712408 | |||
=== در فقه=== | |||
گروهی از فقها بیان نموده اند که در دیه گوش، فرقی بین گوش سالم و ناشنوا و ناسالم وجود ندارد، چرا که عیب در شنوایی را نمی توان عیب در لاله و ظاهر گوش تلقی کرد،836332 این نظر مورد پذیرش آن دسته از فقهای عامه ای که برای گوش دیه مقدر در نظر گرفته اند، نیز می باشد.836360 | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||