ماده ۱۲۲ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۱۲۲ قانون آیین دادرسی کیفری:'''هرگاه به تشخيص بازپرس ، مباشرت وي در انجام تحقيقي در خارج از حوزه قضائي محل مأموريتش ضروري باشد ، موضوع را به نحو مستدل به دادستان اعلام و پس از كسب نظر موافق وي ، ضمن هماهنگي با دادستان محل و تحت نظارت او ، نسبت به اجراي مأموريت اقدام مي كند . در اين صورت ، ضابطان دادگستري و مراجع رسمي مكلف به اجراي دستورهاي بازپرس هستند .

مفاد این ماده از ابداعات جدید قانونگذار بوده و در قوانین سابق سابقه نداشته است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6277240|صفحه=|نام۱=صادق|نام خانوادگی۱=سلیمی|نام۲=امین|نام خانوادگی۲=بخشی زاده اهری|چاپ=1}}</ref>

این ماده بیانگر یکی از وظایف دادستان مبنی بر بررسی درخواست بازپرس در خصوص خروج از حوزه قضایی و انجام تحقیقات و اجرای ماموریت در حوزه ای دیگر است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (بر اساس قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392) (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4868600|صفحه=|نام۱=ایمان|نام خانوادگی۱=یوسفی|چاپ=1}}</ref> این ماده نسبت به قوانین سابق که در موارد لزوم انجام تحقیقات در خارج از حوزه محل ماموریت بازپرس، امکان انجام ان از سوی خود بازپرس و بدون اعطای نیابت قضایی را پیش بینی نکرده بود، گامی جدید محسوب می شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (بر اساس قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392) (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4868576|صفحه=|نام۱=ایمان|نام خانوادگی۱=یوسفی|چاپ=1}}</ref>بر اساس این ماده برای تحقیق در خارج از حوزه قضایی محل مأموریت بازپرس، لازم است وی هماهنگی های مورد نیاز را با دادستان محل مأموریت خود به عمل آورده و نهایتاً تحت نظارت دادستان محل معطی نیابت به انجام مأموریت بپردازد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6277244|صفحه=|نام۱=صادق|نام خانوادگی۱=سلیمی|نام۲=امین|نام خانوادگی۲=بخشی زاده اهری|چاپ=1}}</ref>

مفاد ماده فوق فقط در قلمرو حاکمیت جمهوری اسلامی قابل اعمال بوده و هیچ بازپرسی نیم تاوند به استناد این ماده مباشرت خود در انجام تحقیقات خارج از حوزه قضایی ماموریت خود و در قلمرو کشوری دیگر را بخواهد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4679920|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref>

== رویه های قضائی ==

طبق نظریه مشورتی شماره 7/93/958 -93/4/23 اداره کل حقوقی قوه قضائیه"با توجه به صراحت ماده 122 قانون آیین دادرسی کیفری،مبنای ضرورت [[مباشرت]] بازپرس در انجام تحقیقات در خارج از حوزه قضائی محل خدمت خود را صرفا تشخیص بازپرس و متعاقبا موافقت دادستان محل خدمت قرار داده است.در واقع بازپرس پس از کسب نظر موافق دادستان اقدام مینماید.در این حالت دادستان اخیر الذکر دارای کلیه اختیارات قانونی دادستان محل خدمت بازپرسی که وی تحت نظارت او انجام وظیفه مینماید در محدوده ماموریت محوطه در حوزه قضائی مربوط به دادستان اخیرالذکر میباشد و میتواند با استناد به [[ماده ۱۰۵ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده 105 قانون آیین دادرسی کیفری]] در جریان تحقیقات بازپرس مذکور تقاضای قانونی خود را مطرح و بازپرس یادشده در حدود قانون مکلف به انجام آنها میباشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی کیفری کاربردی مصوب 1392|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6279464|صفحه=|نام۱=نصرت|نام خانوادگی۱=حسن زاده|چاپ=1}}</ref>