ماده ۳۰۷ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۳۰۷ قانون مجازات اسلامی''': ارتکاب [[جنایت]] در حال [[مستی]] و عدم تعادل روانی در اثر مصرف [[مواد مخدر]]، [[مواد روان‌ گردان|روان‌ گردان]] و مانند آنها، موجب [[قصاص]] است مگر اینکه ثابت شود بر اثر مستی و عدم تعادل روانی، مرتکب به کلی [[مسلوب‌ الاختیار]] بوده است که در این صورت، علاوه بر [[دیه]] به [[تعزیر|مجازات تعزیری]] مقرر در کتاب پنجم «تعزیرات» محکوم می‌ شود. لکن اگر ثابت شود که مرتکب قبلاً خود را برای چنین عملی مست کرده و یا [[علم]] داشته است که مستی و عدم تعادل روانی وی ولو نوعاً موجب ارتکاب آن جنایت یا نظیر آن از جانب او می‌ شود، جنایت، [[جنایت عمد|عمدی]] محسوب می‌ گردد.