ماده ۶۰۲ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): تفاوت میان نسخه‌ها

به نظر می رسد این ماده را باید منطبق بر قاعده کلی دانست که به موجب آن [[دیه فلج ‌کردن عضو|فلج کردن هر عضو]]<nowiki/>ی موجب دو سوم دیه آن عضو و قطع کردن عضو فلج نیز موجب یک سوم دیه می شود،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی(جلد دوم) (بخش دیات)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2811984|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref> از سوی دیگر گروهی، مفاد این ماده را فقط شامل حالتی دانسته اند که گوش [[مجنی علیه]] به طور کامل فلج شده باشد، لذا فلج نسبی گوش، موجب [[ارش]] است<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی(جلد دوم) (بخش دیات)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2811988|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref> همچنین چنانچه [[جنایت]] مورد بحث در این ماده، در اثر [[سرایت]]، موجب کر شدن مجنی علیه نیز شود، نباید قائل به [[تداخل در دیات|تداخل دیات]] بود، بلکه دیه گوش و [[دیه شنوایی]] باید جداگانه پرداخت شوند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4013304|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref>