ماده ۲۴۸ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماده ۲۴۸ قانون آیین دادرسی کیفری''':مدت اعتبار قرار منع خروج از كشور شش ماه و قابل تمديد است .  

در صورتي كه مدت مندرج در دستور منع خروج منقضي شود ، اين دستور خود به خود منتفي است و مراجع مربوط نمي توانند مانع از خروج شوند .

== پیشینه ==

سابقاً در ماده 133 قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب 1378) قرار منع خروج از کشور به عنوان یکی از قرار های تأمین کیفری شناسایی شده بود. اما در قانون جدید، این قرار را در زمره قرار های نظارت قضایی تلقی کرده اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6277856|صفحه=|نام۱=صادق|نام خانوادگی۱=سلیمی|نام۲=امین|نام خانوادگی۲=بخشی زاده اهری|چاپ=1}}</ref>

== منابع ==

{{پانویس}}